________________
[ है ० ८.४.३३१] अष्टमः सर्गः।। २६७
उब्भिय बाह असारउ सव्वु वि . म भमि कु-तिथिअ-पढें मुहिआ । परिहरि तृणु जिम् सव्वु वि भव-सुहु. पुत्ता तुह मइ एउ कहिआ ॥ १४ ॥ गङ्गहें जम्वुणहें भीतरु मेल्लइ सरसइ-मज्झि हंसु जइ झिल्लइ । तय सो केत्थु वि रमइ पहुत्तउ
जित्थु ठाइ सो मोक्खु निरुत्तउ ॥ १५॥ १४. हे पुत्र त्वं मया ऊर्ध्वबाहु यथा भवति एवमीक् एवंविधं कथितः । किं तत् तद् आह । सर्वमपि पुत्रमित्रकलत्रादिकम् असारं . संसारदुःखात्राणतया तुच्छम् । तथा कुतीर्थिकपृष्ठेन मुधा मा भ्रम । परमपुरुषार्थलिप्सुः पाषण्ड्याश्रितो मा भूः इति भावः । तथा तृणमिव सर्वमपि भवसुखं स्रक्चन्दनवनिताविषयशर्म परिहर । मा अत्र इच्छां कृथा इत्यर्थः । वदनकं छन्दः ।। - बाहं । पढें । “ स्वराणां स्वराः प्रायोपभ्रंशे ” [ ३२९] ॥
पुत्ता । कहिआ । ': स्यादौ दीर्घ-ह्रस्वौ ” [ ३३० ] ॥ असारउ । सव्वु । तृणु । सव्वु । भव-सुहु । "स्यमोरस्योत्" [३३१]॥
१५. गङ्गायाः इडाया यमुनायाः पिङ्गलाया भीतरु इति शीघ्रादित्वाद् अभ्यन्तरं हंसः आत्मा मुश्चति । ततः सरस्वत्यां सुषुम्णायाम् । मध्यमायाम् इति यावत् । हंसो यदा झिल्लइ इति तक्षादित्वाद् नाति । तदा स हंसः कुत्रापि कस्मिन्नपि स्थाने प्रभूतः प्राप्तः सन् रमते क्रीडति। यत्र सः अनाख्येयः मोक्षः महानन्दः । निरुत्तउ इति शीघ्रादित्वाद् निश्चिन्तस्तिष्ठति । यदुक्तम् ___१० पठे; D पट्टे. २ B पुत्ता ह मइ एहउ. ३ BC भित्तर. ४ D द्वाइ.
