________________
कुमारपालचरिते रममाणाए कालाइ इमीए कीड काइ अं इमाए । रे अज अजाइ रमसे त्ति का वि भणिउं हणीअ पिअं॥४७॥ . जीओ तीओ मुद्धा जाओ ताओ वि तह विअड्डाओ । तरुणीण जाण ताण वि जल-दन्द-रणे पयट्टाओ ॥४८॥ अच्छीण कजल-सिरी जा सा गलिआ न काण उम्मीही । कं पि हु तं नयण-सिरिं ता पत्ता जं जणो सिहइ ॥४९॥ [२९] इति प्रत्येकम् अत् आत् इत् एत् इत्यादेशाः । ङसेस्तु वा। पक्षे वहओ इत्यादि । ठादीनाम् इति किम् । सरिच्छाओ इत्यादि ।
लीलाअ । रम्माइ । बहुविहाए इत्यादि । 'नात आत् " [ ३० ] इति स्त्रियाम् आदन्ताट्टादीनाम् आ आदेशो न ॥
खेअरीण । “प्रत्यये ङीन वा" [३.१] । अणादिसूत्रेण प्रत्ययनिमित्तो यो डीरुक्तः [ है ० २. ४. २० ] स स्त्रियां नाम्नो वा । पक्षे खेअराउ ॥ . ४७. रममाणया क्रीडन्त्या कालया तिरस्कारपरया कया कुत्सितया अनया कया तथा अनया च अजया भर्तृप्रसादनकलाविकलत्वेन पशुप्रायया साध रे अज कान्ताप्रसादनानिपुणत्वेन पशो त्वं रमसे इति पूर्वोक्तं भणित्वा कापि प्रियं जघान जलैरताडयत् ॥
रममाणीउ। अकालीउ । इमीए। “अजातेः पुंसः"[३२]। अजातिवाचिनः पुंलिङ्गात् स्त्रियां वर्तमानाद् ङीर्वा । पक्षे रममाणाए । कालाइ । इमाए ॥
४८. यासां तासामपि तरुणीनां मध्ये यास्ता मुग्धा अकृत्रिममनोहराः तथा यास्ता अपि विदग्धाः कटाक्षविक्षेपादिभिः प्रियावर्जने प्रवीणा जलद्वन्द्वरणे प्रियैः सह जलकेलौ प्रवृत्ताः ॥
४९. अक्ष्णां या कजलश्रीः अञ्जनशोभा सा कासाम् ऊर्मिभिः कलोल्लैः न गलिता । किं तु सर्वासां सा सलिलैः क्षालितेत्यर्थः ॥ परं कामपि । हु इति आश्चर्यम् । ताम् अद्भुतां नयनश्रियं ता नायिकाः प्राप्ताः यां जनः काङ्क्षति । कजलापगमे हि नयनयोनिःश्रीकता
