________________
[है० ४.२.१९] द्वितीयः सर्गः धवलगेहमइ-निच्चलाकिदी वच्छलो चुलग-वंस-दीवओ। तच्च देवय-वरेण तक्खणोसारिआखिल-दुहो पहुत्तओ ॥९१॥
खन्धाइ । पोक्खर । " कस्कयो म्नि" [४] इति खः ॥ खन्द कन्द । असुक्क अणसुक्ख । “शुष्कस्कन्दे वा" [५] इति खो वा॥ खेडय । खेडअ । “श्वेटकादौ” [६] इति खः ॥ अखाणु । “स्थाणावहरे' [७] इति खः । अहर इति किम् । थाणु ॥ पडिखम्भिों अट्ट-थम्भय । “ स्तम्भे स्तो वा' [८] इति स्तस्य खः । थम्भिअ । ठम्भिअ । “थठावस्पन्दे' [९] इति स्तम्भे स्तस्य थठौ ॥ रग्गं रत्त । “रक्ते गो वा.” [१०] इति गो वा ।। सुक्कं सुङ्ग । “शुल्के ङ्गो वा” [११] इति ङ्गो वा ।। किच्चि । चच्चर । “कृत्तिचत्वरे चः" [१२] इति चः ॥ दुच्चजं । " त्योऽचैत्ये”[१३] इति त्यस्य चः। अचैत्य इति किम् । चइत्त॥
पञ्चूहा पञ्चूसे । “प्रत्यूषे षश्च हो वा”.[१४] इति त्यस्य चः। तत्संनियोगे 'षस्य हो वा ॥
णच्चा । बुज्झा । पिच्छीइ । विजंति । " त्वथ्वद्वध्वां चछजझाः क्वचित् " [१५] । एषां यथासंख्यम् एते क्वचित् ॥ विञ्चुअ विञ्छिअ । " वृश्चिके श्वेश्च॑ा "[१६] इति चुः ।।
अच्छी । छेत्त । सरिच्छेहिं । अच्छी । “छोऽक्ष्यादौ”[१७] इति खस्यापवादस्छः ॥ आर्षे तु इक्खू । खीरं । सौरिक्खं । इत्याद्यपि दृश्यते ॥
छमं । "क्षमायां कौ" [१८] इति छः । काविति किम् । अखम ॥ रिक्ख रिच्छ । “ऋक्षे वा” [१९] इति छो वा ॥
९१. अतिनिश्चलाकृतिः अतिस्थिरस्वभावः वत्सलः विदयाप्रवर्तकत्वात् सर्वजनीनः चौलुक्यवंशस्य प्रकाशकत्वाद् दीपक इव तथ्यः सत्यो यो देवतायाः शासनदेवताया वरः । होही तुह उज्जाणं
१B पडिखंभि. २ D पञ्चूहा पञ्चूसं. ३ B श्चेञ्चुर्वा. ४ BD सरिक्खं. :
