________________
(७८)
एकमात्र इति स्वाभाविक एव भेद अतः हस्कादीर्घापदिष्टं कार्य प्लुतस्य नैव भविष्यतीति । न च भूतपूर्वकन्यायेन भविष्यतीति वाच्यं भूतपूर्वकन्यायो हि शास्त्रप्रवृत्त्यभावे सत्य नष्टकारणायाश्रीयते न त्वनिष्टसंपादनार्थमिति अन्यथा रामानिह इत्यत्र सोडता० | १|४| ४९ ॥ इति जातस्य दीर्घस्य भूतपूर्वकन्यायेन ह्रस्वत्वात् 'हस्वान्ङ ण्नो द्व' रूपे प्रसज्येयाताम् ||२९||
स्वरेभ्यः 7:19 13 13 0 !
स्वरात्परस्य छस्य द्व े रुपे स्याताम् । इच्छति गच्छति ॥ ३० ॥
7
॥ स्वरैभ्यः ॥ द्वे छः इत्यनुवर्तते । बहुवचनं व्याप्त्यर्थम् तेन पदान्ते इति निवृत्तम् इच्छति, पदान्तेऽपि भवति तेन वृक्षच्छाया । इष . इच्छायाम् ' गमिषद्यमरः । ४ १२ १०६ । इति छत्वेऽनेन द्वित्वे 'अघोषे प्रथमोशिट : ' | १|३|५० | इति प्रथमः ॥३०॥
हीद र्हस्वरस्यामु नवा । १ । ३ । ३१ ।
स्वरात्परार्ध्ना रहा परस्य रहस्वरवर्जस्य वर्णस्य द्व रुपे वा स्याताम् । अनु कार्यान्तरात्पश्चात् । अर्कः, अर्कः । ब्रहम्म ब्रह्म । अर्हष्वरस्येति किम् ? पद्महहः, अर्हः, करः । स्वरेभ्य इत्येव-अनयते । अभिवति किम् ? प्रोणुं नाव ॥ ३१ ॥
•
॥ रश्च हश्च है: तस्मात् होत् । रश्च हश्च स्वरश्च र्हस्वर: । न विद्यते र्हस्वरा यत्र वर्णे सोऽर्हस्वरः, तस्य । अर्च्यते स्तूयते इत्यर्कः, चस्य कः अनेन सूत्रेण विकल्पेन कस्य द्वित्वम् । ब्रह्म-मस्य द्वित्वम् । पद्मश्चासो हृदश्चेति । अत्र हकारपरी रकारः । अर्हति रकारपरो हकारः । अर्हतीति अच् अर्हः क्रियतेऽनेनेति कर:, 'पु'नाम्नि' |५|१|१३० । अत्र स्वरपरः रकारः । अभ्रयते अत्र व्यञ्जनात्परो रेफः। प्रोणु नावेति- प्रोपसर्गात् ऊर्णु आच्छादने धातोः । परोक्षाणवू । ऊर नु इति कृत्वा पश्चात् स्वरादेद्वितीयः |४|१|४ | 'अयि रः |४|१|६| 'णषमसत्परे० | २|१|६| सूत्रात् णस्यासत्त्वात् नु इत्यस्य
