________________
(२९९)
- म्त जिसाहचर्यात्स्वदादिपयुदासेन सदृशग्रहणाच्च ण्यन्त नामपि षोपदेशानामेव ग्रहणम्, तथा च कृतत्वात् 'नाम्यन्तस्थाकवर्गात्' ।२।३।१।। इत्येव सिद्ध नियमार्थमिदम् । णिस्तोरेव षणि षत्वं न न्यस्य इति नियमाद् सुसूषति इत्यत्र 'नाम्यन्तस्था०' ।२।३।१५॥ इतिसूत्रेण षत्व न भवति । एवकारो णिस्ता: षण्येवेति विपरीतनियमवारणार्थ: तेन असं षिचद् तुष्टावेत्यत्र षत्वं भवत्येव सिञ्चतेणिगि,गुणे,अद्यतन्या दिप्रत्यये,'णि-श्रि-दु-०' ।३।४।५८। इति हु, द्वित्वे ह्रस्वत्व 'उपान्त्यस्या' ।४।२।३५॥ इत्युपान्त्य हस्वत्वे 'लघोदीर्घो०' ।४।१।६४। इति पूर्वस्य दीर्घत्वे णिलोपे एवकारोपादाने. 'यत एवकारस्ततोऽवधारणम्' इति न्यायाद्विपरीतनिवृत्ते-र्ण्यन्तधातुसस्य षत्वे च असीषिचदिति । एवं स्तोतेर्ण विद्वित्वादी च तुष्टावेति । सिषेवयिषंतीति-सीव्यति तमन्यः प्रयुङक्त इति णिगि उपान्त्यगुणे सेवयितुमिच्छतीति सनि गुणे 'सन्यङश्च' ।४।१।३। इति द्वित्वे, ह्रस्वत्वे 'नाम्यन्तस्था०' ।२।३।१५। इति सन: सस्य षत्वेऽनेन ध तुसस्य षत्वे च सिद्धम् । तुष्टषतीति-स्त तुमिच्छतीति सनि स्वरहन०' ।४।१।१०४॥ इति दीर्घत्वे द्वित्वे 'अघोषे शिट:' ।४।१।४५। पूर्वस्य लुचि प्रकृतिप्रत्यययोः पूर्ववत् षत्वे 'तवर्गस्य०' ।१।३।६०। इति टत्वे रूपमिदम् । सिस्वादयिषतीत्यादि- 'स्वादि आस्वादने' १७३१। निष्विदाङ् मोचने च (९४६) 'षहि मर्षणे (९९०) स्वादमान स्वेदमानं सहमान प्रयुङक्त इति णिगि स्वादयितु साहयितुमिच्छतीति सनि 'सन्यस्य' ।।१।५९। इति सूत्रेणाभ्यासे इत्वे च सर्व सिद्धम् । सुसूषतीति-घुगट अभिषवे सोतुमिच्छतीति सनि ‘स्वरहनगम:०' ।४।१।१०४। इति दीर्घत्वे चेदं निष्पन्नम् । सुषुप्सतीति- कृतषकारस्य सन उपादानादत्र षत्वभूतसनोऽभावात् नियमाभावात् 'नाम्यन्तस्था०' ।२।३।१५। इति षत्वं भवति । स्वप्तुमिच्छतीति सन् 'स्वपेर्यङ,च।४।१।८०। इति य्वृत् द्वित्वादिश्च ॥३७॥
सजेर्वा ।।३।३८; ....... ण्यन्तस्य सजे म्यादेः परस्य सः षणि ष वा स्यात् । सिषजयिषति, सिसञ्जयिषती ।३८
...' इकारान्तनिर्देशात् सञ्जिरिह ण्यन्तो गृह्यतेऽत एवात्र प्रकरणे इकार उच्चारणार्थो न कुत्रापि विहितः सञ्जेणिगि सजायितुमिच्छतीति