________________
[८१८] प्राकृतव्याकरणम्
डेहि । ८ । ४ । ३५७ । अपभ्रंशे सर्वादेरकारान्तात्परस्य ः सप्तम्येकवचनस्य हिं इत्यादेशो भवति ॥ जहिं कपिजह सरिण सरु छिन्जइ खग्गिण खग्गु । तहिं तेहइ भड-घड़-निवहि कन्तु पयासइ मग्गु ।। एक्कहिं अक्विहिं सावणु अन्नहिं भद्दवउ । माहउ महिअल-सत्थरि गण्ड-स्थले सरउ ।। अङ्गिहिं गिम्ह सुहच्छी-तिल-वणि मग्गमिक । तहे मुद्धहे मुह-पङ्कइ आवामिउ सिसिरु । हिअडा फुदि तडत्ति करि कालक्खेवें काई । देक्ख हय-विहि कहिं ठवह पई विणु दुग्व-मगाई॥
॥३५७ ॥ यत्तत्किभ्यो ङसो डासुन वा । ८ । ४ । ३५८ ।
अपभ्रंशे यत्तत्किम इत्येतेभ्योकारेन्तेभ्यः परस्य कुमो डासु इत्यादेशो वा भवति ॥ कन्तु महारउ हलि सहिए निच्छई रूसइ जासु । अथिहिं सस्थिहिं हथिहिं वि ठाउवि फेडइ तासु ।। जीविउ कासु न वल्लहउं धणु पुणु कासु न इटु । दोणि वि अवसर-निवडिआई तिण-सम गणइ वि. सिटु ॥ ३५८ ॥
स्त्रियां डहे । ८ । ४ । ३५९ । अपभ्रंशे स्त्रीलिङ्गे वर्तमानेभ्यो यत्तत्किभ्यः परस्य उसो डहे इत्यादेशो वा भवति ।। जहे केरउ। नहे केरउ। कहे केरउ ॥ ३५९ ॥
