________________
ભગવાનમાં સમતાને ગુણ સ્વભાવથી જ હોય છે. જસ્થા-વસ્થામાં પણ પ્રભુ સમતાને ધારણ કરે છે. ત્રીજા વિશેષણથી કહે છે કે, જે આદ્ય એટલે સર્વની પ્રથમ થએલા છે. અહિં આપણું ઉત્પત્તિથી તકોમાં પિકારીપણાથી જગતના સર્વ દેવ મનુષ્યમાં, અને વ્યવહારના બાધકપણાથી સર્વમાં કહેવું છે. કોઈ પણ મનુષ્ય કે બેધક ગુરૂ વિના બોધ મેળવી -શકતો નથી. ત્યારે જે આદિ પુરૂષ હોય, તેને બેધક ગુરૂ કયાંથી હેય? અને જ્યારે કે બાધક ન હોય, ત્યારે તે શી રીતે ઉત્તમ થઈ શકે? તેથી અહિં ચોથા વિશેષણથી કહે છે કે તે આદિ પુરૂષ છતાં ઉત્તમ છે. તેમને કોઈ બેધક ગુરૂની અપેક્ષા નથી, તે સ્વયં બુદ્ધ છે. આથી એમ પણ સિદ્ધ થયું કે, જેને કેઈ અપેક્ષા નથી, એ સ્વયં બુદ્ધ ભગવાનને વિષે સ્વાભાવિક સમતા હેય, તેમાં કાંઈ પણ આશ્ચર્ય નથી. આચાર વિશેષણેથી જ દશેય પુરૂષ ટીવીતરાગ ભગવાન છે, એમ સિદ્ધ થાય છે. એથી ગ્રંથકાર લખે છે કે, કેઈ અનિચ્ચ પુરૂનું અમે ધ્યાન કરીએ હીએ, અહિં “અમે એ બહુવચન આપેલું છે, તે શિષ્યના
અભિપ્રાયથી જાણવું. એટલે પિતે કહે છે કે “હું મારા ઘણા શિષ્યની સાથે ભગવંતનું ધ્યાન ધરું છું, ૧ સામ્ય” એ ગુણ ચોગીઓને છે, તેથી યોગીઓને ‘
ઉદ્દેશીને વિજયરૂપ મંગળ કરે છે –
उन्मनी भूयमास्थाय निर्माय समतावशात् । जयंति योगिनः शश्वदंगीकृत शिवश्रियः ॥२॥
