________________
ઉપરની વાતનું વિશેષ સ્પષ્ટીકરણ કરે છે– श्रुतस्य व्यपदेशेन विवर्तस्तमसामसौ । अंतः संतमसः स्फातिर्यस्मिन्नुदयमीयुषी ॥ २० ॥
અક્ષરાજે શ્રુત (શાસ્ત્ર) ના મદને લઈને અંદર અજ્ઞાનરૂપ અંધકારને વિસ્તાર ઉદય પામે, તે શાસ્ત્ર નથી, પણ શાસ્ત્રના મિષથી રહેલ અજ્ઞાનરૂ૫ અંધકારનું રૂપાંતર છે. ૨૦ - વિવેચન–મહને લઇને શાસના માને ધારણ કરનારા પુરૂષના હાલમાં જે અજ્ઞાનરૂ૫ અંધકારને ઉદય થાય, એટલે શાસ્ત્રની વિદ્વતા છતાં જે તેઓ શાસના મદને ધારણ કરે તો તેઓના હદયમાં શાસ્ત્ર છે, એમ ધારવું નહીં, પણ તેમાં શાસ્ત્રને બાહાને. અજ્ઞાનરૂપ અંધકારનું રૂપાંતર છે, અર્થાત તેમનું શાય તે અજ્ઞાન છે. ૨૭ મેહથી શાસ્ત્રને ઉપગ વાદ-વિવાદમાંજ
થાય છેकेषांचित्कल्पते मोहाव्यावभाषीकृते श्रुतम् । पयोऽपि खलु मंदानां सन्निपाताय जायते ॥ २१ ॥
- અક્ષરાર્થ—કેટલાક વિદ્વાનને મેહથી તેમનું શાસ્ત્ર વાદ-વિવાદને માટે થાય છે, માંદા પુરૂષોને આપેલું દુધ પણ સંનિપાત રોગને માટે થઈ પડે છે. ૨૧
