________________
स दयोदयः, योऽहित: शत्रुः स कथं दयावान् ? इति विरोधः, परिहारस्तु अहितोऽपि चण्डकौशिकाभिधाने दृष्टिविषसऽपि दयोदयः, अत्र सप्तम्यर्थे तस् प्रत्यय: पुनः कीदृश: ? जलतालतालताजलवत् स्वच्छा. तालवत् उञ्चा या ता: आत्मलक्ष्मीस्तस्याः फलने लता लतारूप: आश्रयविशेषः ।
સ્પષ્ટાર્થ : જેના સ્વરુપને પુનઃ પુનઃ જાણીને બુદ્ધિશાળી પ્રાણીએ માન્ય કરેલા, તીર્થને પામેલા ભવભીરૂનું રક્ષણ કરનાર, અહિત છતાં દયાવંત (અહીં વિરોધાભાસ અલંકાર છે. જે અહિત શત્રુરૂપ હોય તે દયાળુ કઈ રીતે હોઈ શકે? આનો પરિહાર આ પ્રમાણે-અહિત=ચંડકૌશિક સર્પ ઉપર દયોદય–દયાના ઉદયવાળા, અર્થાત્ શત્રુ તુલ્ય એવા ચંડકૌશિકસર્પના ઉપર પણ કરુણા १२सापनास. अहित; मे अहि शनु सामी में चयन- ३५ છે., પાણીના જેવી સ્વચ્છ અને તાલના જેવી ઉચ્ચ આત્મલક્ષ્મીના आश्रय, मेवा श्री. वर्षभानस्वामी तमा २२९ . (५)
भदन्त ! देवार्य ! भवाभवाभवा-,
वतार ! कामे पिहिते ऽहिते हिते । निःश्रेयसानन्दकृते कृते कृते-, ज्ञानामृतान्तोद ! ममाऽममाऽऽममा ॥ ६ ॥
ܝܝܝܝܝܚܚܝܚܝܝܝܚܝܝܝܝܚܝܝܝܝܝܚܚܝܚܝ
॥ पंच स्तोत्राणि ॥ ६२
