________________
बंधस्वामित्वनामा तृतीय कर्मग्रंथ. ३ ४६३ म्मबयंसो के जाणवा निमित्तें बंधस्वामित्वने कर्मस्तव सांजलीने चित्तमांधारवो.२५ ___कृक्ष, नील, अने कापोत, ए त्रण लेश्यायें मिथ्यात्वश्री मांगी चोथा गुणगणां पर्यंत चार गुणगणां होय, अने तेजोलेश्यायें तथ पद्मलेश्यायें मिथ्यात्वथी अप्रमत्त लगें सात गुणगणां होय तथा शुक्कलेश्यावंतने मिथ्यात्वादिक तेर गुणगणां लाने. लेश्या ते योग प्रवृत्तिरूप दे, माटे ते योगने अनावें न होय, तेथी अयोगी केवली लेश्यारहित अलेशी जाणवा; तेथी शेष तेर गुणगणां होय, त्यां उचे लेश्यायें एकसो श्रढार प्रकृति बंधाय, श्रने प्रथम त्रण लेश्यायें मिथ्यात्वे एकसो अढार, सास्वादने एकसो एक, मिझें चम्मोतेर, अविर तियें सत्योत्तर, एम चार गुणगणानुं बंधस्वामित्व का. अहींयां षडशीतिकामध्ये प्रथमनी त्रण लेश्यायें प्रथमनां गुणगणां कह्यां, तेथी ते मते उ गुणगणांनुं बंधस्वामित्व कहेवू, ए त्रण लेश्यामध्ये प्रथम चार गुणगणांनी प्राप्ति होय, ए अपेक्षाये कडं अने देशविरति तथा सर्व विरतिनी प्राप्ति न होय, पण ए बे विरतिपणां पाम्या पली ए त्रण लेश्या जो श्रावे, तो विरतिनो जंग न होय. ते अपेक्षायें त्यां गुणगाणां कहां.
अने पद्म शुक्कादिक लेश्यानो अर्थ सुगम , तेथी गुणगणां माफक बंध कहेवो. ए रीतें पूर्वली सत्तावन्नमांहे नव्यानव्य, संझी, असंझी अने अनाहारक, ए पांच छार मेलवतां सर्व मली बाशठ मार्गणाधारें बंधस्वामित्व कयु, एम बंधस्वामित्व जाणवू. ते परमगुरु गछाधिराज जहारकश्रीश्रीजगच्चंसूरीश्वर तत्पद्यालंकारश्रीश्रीदेवेंसूरीश्वरें घणा संदिप्तरुचि जव्य जीवना उपकारने अर्थे श्रीपंचसंग्रह कर्मप्रकृत्यादिक प्राचीनग्रंथने अनुसार थोडे अकरें घणो अर्थावजास थाय, तेवी रीतें लख्यो. ते बीजो पोतानो करेलो जे कर्मस्तव, तेमध्ये जे उघं बंधवामित्वपणुं कडं, ते धारीने वहीं पण ज्यां जेटली प्रकृतिनुं बंधवामित्व घटे, त्यां तेटली प्रकृतिनुं बंधस्वामित्व जाणी लेवू, तथा पूबनारने सावधानपणे कदेवू. जेम जिनवचन पूषाय नहीं तेम कहेवु.२५
॥ श्लोक ॥ ॥ बंधस्वामित्वेऽस्मिन् टबार्थलिखनाद्यदर्जितं सुकृतं ॥ तेनास्तु कर्मबंधानधिकारीनव्यसंदोहः ॥ १॥ तृतीयज्ञानशुझान्तुष्टानातिकृते कृतीन् ॥ एतत्रयग्रंथाथान् यशः सोममुखावृणु ॥२॥ अष्टादश द्वादशक घनश्रलिखत् स्वकालिखेत् ॥ लिखेस्वकवेखा, ऊयसोमसुधारिमामुक्तिम् ॥३॥
अर्थ- बारने बार गुणा करीयें, तेवारें एकसो ने चुम्मालीश थाय. तेने फरी बार गुणा करीयें, तेवारें एक हजार सातसो ने अहावीश थाय, तेमांथी बार काढीयें, तेवारें सत्तरसो ने शोल (१७१६) रहे, ते वर्षे आ ग्रंथनो बालावबोध कस्यो बे.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org