________________
कर्मविपाकनामा कर्मग्रंथ. १
३३५ दर्शन. श्रही लोकांद देखवानो व्यवहार, श्रांखने विषे प्रसिद्ध ले. तेथी तेनुं दर्शन जिन्न कझुं.
२ तथा ते चारित्रिय विना शेषेजिय जे श्रवण, नासिका, जीन, स्पशेषिय, तथा नोइंजिय जे मन एणे करी जे शब्दादिक अर्थनो सामान्यावबोध थाय, तथा परजवथी श्रावतां रस्तामांहे अव्यजिय विना पण जे, जीवने सामान्यावबोध होय, ते अचकुदर्शन कहीये. एणे अव्ये जियें करीज लोकांहे देखे . एवो व्यवहार न होय, तेथी ते सर्वनुं एकज, दर्शन बीजुं कडं.
३ अवधि के अव्य, देत्र, काल अने नाव. ए चार मर्यादामांहे रह्यां जे रूपिअव्य, तेना सामान्यांशनो अवबोध, ते अवधिदर्शन त्रीजुं जाणवू.
केवल के सर्वप्रव्यनो सामान्यांशनो अवबोध ते केवलदर्शन, निरावर्ण, अप्रतिपाति चोथं जाणवू.
हवे दर्शनपदनों अर्थ कहे. सामान्य, विशेष. ए बेहु रूप, पदार्थनां ने तेमाहे सामान्यपणे निराकारोपयोगरूप वस्तुनो अवबोध जाति, गुण, क्रियादिक विशेषपणे रहित धर्मी मात्र विषय करे, ते निर्विकल्परूप अवबोध, ते दर्शन कहीये. ते दर्शनने जे थावरे, रोके, ते दर्शनावरणीय कर्म कहियें. जेम पोली श्रामो होय त्यां खगें लोकने रोकी राखे तेथी ते लोकोनुं स्वरूप राजा पामे नहीं; तेम ए कर्म ज्यां लगे विवर न थापे, त्यां लगे अर्थनो सामान्यपणे अवबोध न थाय. ए चार दर्शन मध्ये जे कर्मदलें करी जे दर्शन श्रवराय, ते नामें श्रावरण चार जाणवां. त्यां प्रथम जे चकुदर्शनने रुंधे, ते चतुदर्शनावरण. बीजु जे अचकुदर्शनने रुंधे, ते अचकुदर्शनावरण. त्रीजु अवधिदर्शननें रंधे, ते अवधिदर्शनावरण. चोथु केवलदर्शनने रुंधे, ते केवलदर्शनावरण जाणवू.
एम ए चार आवरण कह्या अने मनने विषे चिंतव्यो अर्थ, विशेषरूपज होय पण अव्यक्तबोध सामान्यरूप न होय, तेथी तेने विषे करे एवं मनःपर्यवज्ञान प. ण तेनुं दर्शन न कह्यु. शेष ज्ञाननां चार दर्शन कह्यां, तेमांहे पण श्रुतज्ञान, मतिपूर्वक होय तेथी मतिज्ञाननां चक्कु ने अच? ए बे दर्शन कह्यां ॥ १० ॥
॥ हवे पांच निखानु स्वरूप कहे .॥ सुद पडिबोदा निद्दा, निहानिहाय उकपडिबोदा ॥
पयला विविधस्स पयल पयलाय चंकम ॥११॥ अर्थ-सुहपमिबोहा के प्रथम सुखें प्रतिबोध एटले जागवू जे ज्यां ते निदा के
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org