________________
सवासो गाथा- स्तवन. नैगम अतिगुम इव्यार्थिक प्रकृतिसंग्रह नय , ते तो सर्व वात्माने धर्मस्वरूप माने. पूजा दयाजनित धर्म कहेतो नथी; ए नयांतर वादीए विचारवं. जु सूत्रनयनेमते यावत्काल गुरू उपयोग स्वनाव, तावत्काल धर्म. यावत्काल गु नागुन विनाव परिणाम, तावत्काल पुन्यपाप. ते नय अनुसरी जिनपूजादिक धर्म हेतु जाणी व्यवहारे धर्म कहीए. जेहमांहे योग्यतापादिक निजस्वनाव परि णाम थावे . तेमाटे कारण कार्योपचारे करीए. ॥ १० ॥
शुनयोगे शव्याश्रव थाय॥निज परिणाम न धर्म हणाय॥याव त् योग क्रिया नहीं थंनी॥तावत् जीव योगारंनी ॥ ११ ॥ व्याख्या-श्रीजिनदेवनी पूजादिकमांहे यद्यपि गुनयोगे इव्याश्रव थाय ने तो पण निजके पोताना परिणामे धर्म हणाय नही. यावत् के ज्यहांलगे योग क्रिया थंनी नथी, तावत् के त्यहां लगे जीव, योगारंनी कह्यो . जिहां लगी ए जयी विजयी तिहां लगे ते नणी अंतक्रिया निषेधी . ॥ ११ ॥
मलिनारंन करेजे किरिया ॥ असदारंन तजीने तरिया ॥ विषय कषायादिकने त्यागे ॥ धर्म मति रहिए शुन मागे ॥ १११॥ व्यारख्या-श्रावकतो मलिनारंनी जे. जेजे दान देवपूजादिक धर्मक्रिया करे ते असदारंन बांमीने संसार समुड्ने तरे ले. ते नाव तो पूजामांहे अविड ने. विषय कषायादिक प्रमुखनो त्याग थाय तेरीते धर्म बुधिए गुन मार्गमाहे रहीए. ए उपदेश ते जाणवो. ॥११॥ स्वर्गहेतु जो पुण्य कहीजे ॥ तो सराग संयम पण लीजे ॥ बदु रागे जे जिनवर पूजे ॥ तस मुनिनी परे पातक धूजे ॥११॥ व्याख्या-स्वर्गनुं कारण, तेमाटे जो हव्यस्तव पुण्य कहीए तो सराग संयम पण केम लेइए? ते पण स्वर्गनुं कारण . बदुरागे के० घणीए नक्तिए करीने श्रीजिनवरने जे पूजे तेहनां पातक मुनिके० सराग संयम-तेहनीपेरे धूजेके कंपे.
नावस्तव एहथी पामीजे ॥व्यस्तव ए तेणे कहीजे ॥ व्यश ब्द के कारण वाची ॥ नमे म नुलो कर्म निकाची ॥ ११३ ॥ व्याख्या-कोइ कहेशे के,इव्यस्तव कहेतां अप्राधानस्तव थाय. ते शंका टाले ले. एह पूजादिकथी नावस्तव के चारित्र पामे. ते कारणे इव्यस्तव के इव्य शब्द
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
