________________
अध्यात्ममतपरीदा.
३०ए पण मनाय नही, केमके, लुधा अने तृषानेविषे दोषपणानुं पूर्वेज खंडन कयुं ने; एवीरीते स्वबुदिएकरी सारी पठे विचार करीने जुवो. ॥ ७ ॥
अणुकूलं पडिकूलं च वेयणं लकणं सुदउहाणं ॥ण
दु एसो एगंतो अपमत्तजईसु तयनावा ॥ ७ ॥ व्याः श्रौदयिक सुख बतां अनुकूलत्व वेदन थायजे, ते रागरूप ने अने औ दयिक फुःख बतां प्रतिकूलत्व वेदन थायडे, ते ६षरूप ; माटे केवलीने औ दयिक सुख तथा ख ए बन्ने होतां नथी; किंतु दायिक सुखज होय. एम केटलाएक कहेडे, ते योग्य नथी. केम के, जेम अप्रमत्तयतीने औदयिक सुख तथा कुःख ए बन्ने होय. पण राग तथा देष ए बे होता नथा: तेम केवलीने विषे पण जाणी लेवू. एमां एकांतपणुं न मानQ. ॥ ७ ॥
अधुवाण सुदउहाणं नोगो नोगेण कम्मबंधो य ॥
गदु एसो एगंतो अपमत्तजईसु तयनावा ॥ जए ॥ व्याः सुख तथा फुःख ए बन्ने पदार्थ शाश्वत नथी, किंतु अशाश्वत ले. ते थोनो एवो नियम ले के, अवश्य लोगने दिये. कझुंडे के, “ नानुक्तं दीयते कर्म" इत्यादि. अने नोगथकी कर्मबंध थायजे. ए कारण माटे केवलीनेविषे ते संनवे नही. केमके, सुख तथा कुःख ए बन्ने पदार्थो अध्रुव जे. एम केटलाएक कहे, ते पण योग्य नथी. केमके, सुख तथा पुःख अध्रुव बतां अप्रमत्तयती ने होय; तो पण तेनाथी कर्मबंध थतो नथी: तेम केवलीविषे पण जाणवं जोश्ये. यहीं पण एकांत नथी. ॥ ७ ॥
अन्नापजंतु उरकं नाणावरणकएण खयमेश् ।
तत्तो सुदमकलंकिय केवलनाणा पुहनूयं ॥ ७ ॥ ___व्या:-- ज्यारे हरेक पदार्थनो सूक्ष्म अर्थ जाण्यामां यावतो नथी, त्यारे जी वने महापुःख उत्पन्न थायजे. केमके, यथार्थवस्तु जाणवानी वा प्रमाणे जाण्यामां न आवे तो तेथी जीवने आकूलता थाय. तेज उःख जाग. ए दुःख वस्तुनो सूक्ष्म अर्थ न जाण्याथकी थायडे, माटे अज्ञानरूपज बे. थ झान ज्ञानावरणीयकर्मना यथी नाश थाय , ते दुःखनोज नाश जाणवो. केवलीने ज्ञानावरणीयकर्मनो क्ष्य थई जवाथी दुःखरूप अज्ञाननो लेश पण
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
