________________
११४
सूक्तमुक्तावली.
धरणि परशुरामे कोधि निदात्रि कीधी ॥ धरणि सुनुमराये कोधि निब्रह्मि सा धी॥ नरकगति सहायी कोध ए सुख दाई । वरज वरज नाई प्रीति दे जे वधा ई ।। ४७ ॥ अथ मानविषे ॥ विनय वनतणी जे मूल शाखा विमोडे ।। सुगुण क नककेरी श्रृंखलाबंध तोडे ।। मनमद करि दोडे मान ते मत्त हाथी ।। निजवश करि ले जे अन्यथा दूर एथी॥ ४५ ॥ विषद विष समो ए मान ते सर्प जाणो मनुज विकल होवे एण मंके जडाणो । इह न परिहयो जो मान मुर्योधने तो॥ निज कुल विणसाड्यो मानने जे वहंतो ॥ ५० ॥ अथ मायाविषे ॥ नितुरपणु निवारी हीयडे हेज धारी। परिहर बल माया जे असंतोषकारी ।। मधुर मयुर बोले तोहि विश्वास नाणे । अहि गिलण प्रमाणे मायिने लोक जाणे ॥ ५१ ॥ म कर म कर माया दंन दोषठ्ठ बाया ॥ नरय तिरिय केरा जन्म दे जेह माया ॥ बलि नृप बलवाने विमु माया वहंतां ॥ जयपण लयूं जे वामनारूप लेतां. ॥ ५५ ॥ अथ लोनविषे ॥ सुण वयण सयाणे चित्तमां लोन माणे॥ सकल व्य सनकेरो मार्ग ए लोन जाणे ॥ इक खिण पण एने संग रंगे म लागे ॥ नव जव उरख दे ए लोनने दूर त्यागे ॥ ५३ ॥ कनकगिरि कराया लोनयी नंदराये ॥ निज अरथ न आया ते हस्या देवताये ॥ सयल निधि लही जे स्वाय ते विश्व कीजे ॥ मन तनह वरीजे लोन तृमा न बीजे ॥ ५५ ॥ अथ दयाविषे ॥ सुरूत क लप वेली लति विद्या सहेली ॥ विरतिरमण केली शांति राजा महेली ॥ सकल गुण नलेरी जे दया जीव केरी ॥ निज त्दृदय धरी ते साधिए मुक्ति सेरी ॥ ५५॥ निज सरण परेवो शेनथी जेण राख्यो ॥ षट दशम जिने ते ए दया धर्म दा ख्यो । तिह हृदय धरीने जो दया धर्म कीजे ॥ नवजलधि तरीजे छःख दूरे करी जे ॥ ५६ ॥ श्रथ सत्यविषे ॥ गरज अमृत वाणी साचथी अनि पाणी ॥ सूज सम अहिराणी साच विश्वास खाणी ॥ सुपसन सुर कीजे साचथी ते तरीजे ॥ त्रिण अलिक तजीजे साचवाणी वदीजे ॥ ५७ ॥ जग अपजश वाधे कूडवाणी वदतां ॥ वसु नृपति कुगत्ये साख कूडी नरंतां ॥ असत वचन वारी साचने चि त धारी॥ वद वचन विचारी जे सदा सौख्यकारी ॥ ५॥ अथ चोरीविषे ॥ पर धन थपहारे स्वार्थ चोर हारे ॥ कुल अजस वधारे बंध घातादि धारे ॥ पर धन तिण हेते सर्प ज्यूं दूर वारी ॥ जग जन हितकारी होय संतोष धारी ॥ ५ ॥ निशिदिन नर पामे जेहथी फुःख कोडी ॥ तज तज धन चोरी कष्टनी जेह ओरी ॥ पर विनव हरंतो रोहिणीचोर रंगे ॥ इह अनय कुमारे ते ग्रह्यो बुद्धि संगे॥६० ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org