________________
७३२
प्रकरणरत्नाकर जाग पहेलो. तना निसानी है, ज्ञानहीमें ज्ञाननही ज्ञान उरगेर कहू, जाके घट ज्ञान सोइ ज्ञा नको निदानी है ॥ ६१॥
अर्थः- वेषमा ज्ञान न पामीए श्रने गुरुवाई के गर्वपणुं महोटाश पणुं तेमां पण ज्ञान- स्थानक नथी अने मंत्र, तंत्र, यंत्रमा ज्ञाननी कहेणी नथी तथा ग्रंथ शास्त्र प ढवाथी पण ज्ञान प्राप्त थतुं नथी; कवितामां, चातुर्यतामा ज्ञान नथी. वातनी चतुरा
मां ज्ञान नथी; अने जे वाणी ते शुं ज्ञान बे? अर्थात् वाणी पण ज्ञान नथी.माटे नेख,गुरुता, कविता, ग्रंथ, मंत्र, यंत्र, तंत्र, वात ए सर्वथी अतीत के० जुदीज ज्ञान वस्तु , ते चेतननी सहिनाणी बे. ज्ञानतो क्यारे जाणवू, के जे अशुक पणे होय तेतो ज्ञान न कहेवाय, माटे पूर्वे जे स्थानक कह्यां तेथी जूदीज कोश् शान वस्तु , माटे जेना घटमा ज्ञान प्रगटयुं, तेज छानन मूलकारण वे ॥६१॥ .. हवे जेपूर्वे वेष प्रमुखना धारक कह्या तेनी मूढता कहि देखामे बेः
अथ नेषादि धारक मूढ यहु कथन:॥सवैया इकतीसाः॥-नेष धरे लोगनिकों वंचे सो धरम उग, गुरु सो कहावे गुरु वाई जाते चहियें; मंत्र तंत्र साधक कहावे गुनी जागर, पंमित कहावे पाक ताई जामें लदिये; कवित्तकी कलामें प्रवीन सो कहावे कवि, वात कही जाने सो प वारगीर कहिये; ए तो सब विषेके निखारी मायाधारी जीव, इन्हकों विलोकिकें द याल रूप रहिये ॥६॥
अर्थः- वेष धरीने लोकोने उगे, जरमावे ते धर्म ठग कहेवाय, एटले तेने गु रुतानी चाहना होय ते गुरु केहेवाय.मंत्र,यंत्र,तंत्रादिक गुणनो जे साधक होय ते जा
गर केहेवाय.अने जेमां पंमिताई रही,ते पंडित केहेवाय.कवित चातुरिनी कला मां जे प्रवीण होय तेतो कवि केदेवाय. वातो बनावी बनावीने कही जाणे ते पवारगर केडेवाय एटली अवस्थाना धरनारा बे. ते सर्व इंडियविषयना याचक मायाधारी जीव बे. तेने जोईने मनमां एवं विचारिये के अहो! इति आश्चर्य! ए बापमा केम पोतानो खार्थ खोय, एवी रीते तेना उपर दयालरूप थई रहे ॥६॥ हवे जीवना श्रनुजवनी योग्य दशा कहे बेः- श्रथ अनुनव जोगता कथनः
॥दोहराः॥- जो दयालता नाव सो, प्रगट ज्ञानको अंग; 4 तथापि अनुनो द शा, वरतै विगत तरंग ॥ ३॥ दरशन ज्ञान चरण दशा, करे. एक जो को, थिर व्है साधे मोष मग, सुधी अनुजवी सोश ॥६॥
अर्थः- जे आत्माने शुरू दयालता नाव प्रगटे, तेतो ज्ञान- अंग प्रगट थयु एम जाणीए. पण अनुजव दशा जे ,ते तो विगततरंग के विकल्प रहित वर्ते॥६३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org