________________
મૂળ ગ્રંથની ભાષા અને શૈલી : ]
૧૩૯
શરદ્વણું નમાં બહુ સુંદર સગ્વિણી ત્રણ આવે છે. જુઓ પ્ર. ४. अ. ८. पृ. ७८५–६. मे त्यां सभी छे भेटले मात्र तेनु पुनरावर्तन यु नथी.
દ્રુવિલંબિત એમના એટલા જ પ્રિય છંદ છે. તેઓ ક્રુતિયેલખિત અને ત્રાટક લખતાં જરૂર ડાલ્યા હશે એમ મને લાગ્યું છે. સમજીને વાંચવાથી એ ભાવ જરૂર જણાશે. એના કાઇક દાખલા साथी.
શરદ્વણું ન કરતાં તેઓશ્રી ક્રુતવિલંબિત લખે છે:— ( ૫. ૪.
प्र. ८ पृ. ७८६. )
शिखिविरावविरागपरा श्रुतिः श्रयति हंसकुलस्य कलस्वनम् | न रमते च कदम्बवने तदा विषमपर्णरता जनदृष्टिका ॥ लवणतिक्तरसाच्च पराङ्मुखा, मधुरखाद्यपरा जनजिह्निका । स्फुटमिदं तदहो प्रियताकरो, जगति शुद्धगुणो न तु संस्तवः ॥
તેવી જ રીતે હેમંતવર્ણ ન કરતાં લખે છે (સદર પૃ. ૭૮૯ ) प्रियवियोगभुजङ्गनिपातितान् शिशिरमारुतखण्डितविग्रहान् । पशुगणानिव मर्मुरराशिभिः पचति किं निशि भक्षणकाम्यया ॥
એના અર્થ અને એને ચમત્કાર શબ્દમાં પણ વિચારવા ચાગ્ય છે. આ છંદના એક સુંદર દાàા આપી મૂળગ્રંથ વાંચવાની ભલામણ કરીએ.
वस ंतनु वाशुन उरतां उवि उ छे (अ. ४. प्र. २१.५.८-२३.) विकसिने सहकारवने रतः कुरुबकस्तबकेषु च लम्पटः । मलयमारुतलोलतया वने, सततमेति न याति प्र ( गृ ) हे जनः ॥ इदमहो पुरलोकशताकुलं, प्रवरचूतवनावलिमध्यगम् । विलसतीह सुरासवपायिनां ननु विलोकय भद्र ! कदम्बकम् ॥ मणिविनिर्मितभाजनसंस्थितैरतिविनीतजनप्रविढौकितैः । प्रियतमाधरमृष्टविंदंशनैश्चषकरत्नमयूखविराजितैः ॥
सुरभिनीरजगन्धसुवासितैः, सुवनितावदनाम्बुरुहार्पितैः । विविधमद्यरसैर्मुखपेशलः, कृतमिदं तदहो मदनिर्भरम् ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
