________________
પ્રકરણ ૧૪] મહાપરિગ્રહ,
૧૭ી વખતે આવી પહોંચનાર સાગરમિત્રને કહેવા લાગ્યું “અરે ભાઈ! મારા મિત્ર! પ્રેમી! મારા તે દહાડા અહીં ગણુઈ ચૂક્યા હતા અને મારું આવી બન્યું હતું. હું તે લગભગ ખલાસ થઈ જવા આવ્યો હતો, તેમાં બરાબર ટાંકણે આવીને તે મારે બચાવ કર્યો છે. અને ભાઈ! તારાથી પણ વધારે સારી રીતે આ કપણુતા બહેન પોતાના ભાઈ ઉપર (મારા ઉપર) વાત્સલ્ય રાખનારી થઈ છે, એણે તે ખરેખર મને મરતાને જીવન આપ્યું છે, મને નવી જીંદગી આપી છે, મને ખરેખર બચાવી લીધું છે. અને સાથે આ બહુલિકા બહેન પણ ભારે ઉપકાર કરનારી થઈ પડી છે, કારણ કે મારી ખરેખરી મુશ્કેલી તે પેલા મારા હારી અકલેકે ઊભી કરી હતી, તેને એ બહેને ભારે યુક્તિ કરીને અહીંથી વિદાય કરી દીધું. ભાઈ! નત્તમ! તે બહુ સારું કર્યું ! વખતસર આવી પહોંચી તે મહારાજ રાજેશ્વર (મહામહ) તરફ ખરો ભક્તિભાવ બતાવ્યું અને મારું રક્ષણ કર્યું.”
આવી રીતે પરિગ્રહ પિતાના મનથી સાગર બહુલિકા અને કપતાનો આભાર દર્શાવી રહ્યો હતો તે આખી વાર્તા સાંભળીને મહારાજા મહામહ જે પસંજ બેઠા હતા તે પરિગ્રહને ઉદ્દેશીને બોલ્યા “વત્સ! પરિગ્રહ તું તદન સાચું જ બે છે, તારી વાત તદ્દન વાજબી છે' આ છાકર સાગર છે એ તે ખરેખર મારા જીવનરૂપ છે, મારા જીવતરમય છે, મારી સર્વ શક્તિ મેં એનામાં સ્થાપન કરી છે અને વસ્તુતઃ તે તેનામાં બરાબર જામી ગઈ છે. મારા લશ્કરમાં એ છોકરે (સાગર) મારે ખરેખર ભક્ત છે, બદલાની અપેક્ષા રાખ્યા વગર સાચી સેવા કરનાર છે, મારે સારો પુત્ર છે, રાજ્યને એગ્ય છે અને તારું રક્ષણ કરવાને પૂરતા શક્તિમાન છે.”
એવી રીત ત્યારે સાગરને મહામહ મહારાજે પિતે જ ઉત્તે જન આપ્યુ, ચઢાવ્યા, ત્યારે તે પણ મને વધારે વશ કરનારે થઈ પડ્યો અને સદાગમને સારી રીતે હેરાન કરનાર નીવડ્યો. સાગરે મારા ઉપર જેમ જેમ પિતાને દર વધારવા માંડ્યો તેમ તેમ હું પણ આશા તૃણું અને ઈચ્છામાં વધતા ચાલ્યો અને સદાગમને દૂર કરતો ગયો. છેવટે જે જે કૃત્ય એ અકલકમુનિના સદુપદેશથી ઉપર જણાવ્યું તેમ શરૂ કર્યા હતા તે સર્વ છોડી દીધાં અને આખરે હું અકલંકમુનિ અહીં પધાર્યા તે પહેલાં જેવો હતો તે જ થઈ ગયે, સર્વ દ્રવ્યસ્તવમાં તદ્દન શિથિળ થઈ ગયે અને સંસારમાં રસિયો બની મહા પરિગ્રહમાં આસક્ત થઈ ગયો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
