________________
૧૭૦૬
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચા કથા. પ્રસ્તાવ છે દઉં અને સાચાં ર જ ગ્રહણ કર્યું અને તેમ કરી તારા કહેવા પ્રમાણે મારા વહાણને થોડા વખતમાં સાચાં રોથી ભરી દઈને હું તારી સાથે જ આ રવદ્વીપથી આવીશ. માટે ભાઈ! તું થેડે વખત થોભી જા.”
ચારૂએ વિચાર કર્યો કે યોગ્ય જેમ સાચા ઉપદેશથી પિતાના નામને સાર્થક કરનારે થયો છે તેમ આ હિતજ્ઞ પણ પોતાના નામને ગુણવડે સાર્થક કરે તેવો જણ્ય છે. આ વિચારને પરિણામે તેણે (ચારૂએ) હિતને રવાના ગુણ અવગુણ બતાવ્યા, સમજાવ્યા અને હવે પછી તેણે માત્ર સાચાં રનો એકઠાં કરવાના કામમાં જ પડવું એ બાબત ઘણુ પ્રયતથી તેને ગળે ઉતારી. ચારૂના સાચા ઉપદેશથી હિત વાડી બગિચા ચિત્રદર્શન વિગેરે બાબતને મોજશોખ અને કુતૃહળ તદન છેડી દીધાં, થોડા વખતમાં જ તેણે પિતાની પાસેનાં કાચ, શંખલાં અને કેડિઓનો ત્યાગ કરી દીધો અને મૂલ્યવાન સાચાં રત્રો કમાવાને પવિત્ર ધંધો એકચિત્તે આદરી દીધો. ત્યારથી હિતજ્ઞ તે વ્યાપારમાં ઘણે કુશળ થઈ ગયું અને જાતે જ રને પરીક્ષક થઈને તેને એકઠાં કરવાના કામમાં લાગી ગયો. ત્યાર પછી ચારૂ પિતાના ત્રીજા મિત્ર મૂઢ પાસે ગયા અને આ
દરપૂર્વક તેને જણાવ્યું કે હવે પિતે દેશ તરફ વિદાય મૂઢની મૂર્ખતા. થાય છે. ત્યાર પછી મૃઢ અને ચારૂ વચ્ચે નીચે પ્ર
માણે વાતચીત થઈ તે વિચારવા યોગ્ય છેમૃઢ–“ભાઈ ચારૂ! તું દેશમાં જઈને શું કરીશ? આ દ્વીપ તો તું આખો ચારે તરફ ફરીને જે ! આ બેટ કે રમણીય છે! આ બેટમાં ચારે તરફ કમળનાં વન છે, સારી મોટી હવેલીઓ છે, સુંદર અગિચાઓ છે, મોટાં મોટાં સરોવરો છે અને તે સર્વ આ બેટની શોભામાં ઘણે વધારે કરનારા છે; વળી આ બેટ ગમત અને આરામનાં સાધન નથી તેમ જ પુપોથી ભરેલો છે અને ચારે તરફ વનરાજીથી ખીલી નીકળે છે. તે અહીં વધારે વખત સુખભેગ ભેગવીને પછી આ પણ મરજી થશે ત્યારે આગળ ઉપર આપણે સ્વસ્થાન તરફ જશું. અને ભાઈ! મેં પણ મારું વહાણ તે તારી જેમ ભરી લીધું છે.”
ત્યાર પછી મૃઢ પિતાનું વહાણ અને તેની અંદર ભરેલી સર્વ ચીજો ચારૂને બતાવી. ચારૂએ જોયું તે તે વહાણમાં મૂઢે માત્ર કે, શંખલાં અને કાચના નાના મોટા ટુકડાઓ જ ભરેલાં હતાં. સુંદર ચિત્ત
૧ અહીં છે. રે. એ. સેસાયટિવાળા મૂળ પુસ્તકનું પ. ૧૦૦૧ શરૂ થાય છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
