________________
१४८
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચ કથા. [પ્રરતાવ છે કહેવાનો જ નથી.” ત્યારે વળી વધારે આગ્રહ કરીને કનકશેખરે કહ્યું “ભાઈ ! તારે એ વાત તે મને કરવી જ પડશે, જ્યાં સુધી એ વાત તું મને નહિ કહે ત્યાં સુધી મારા જીવને ચેન પડે તેમ નથી.” “મેં વાત કહેવાની ના કહી તો પણ આ હજુ સમજતો નથી અને મારા હુકમને માન આપતા નથી” એ વિચારથી વૈશ્વાનર અને હિંસા મારા મનમાં રહ્યા રહ્યા હીલચાલ કરવા મંડી ગયા. તે વખતે કનકશખરની કેડમાંથી જમની જીભ જેવી ચમકતી તરવાર મેં ખેંચી લીધી અને કનકશેખરને મારવા માટે તે ઉગામી. તે વખતે “અરે આ શું?” એમ બોલતા કનકચૂડ મહારાજા વિગેરે સર્વ દોડતા આવી પહોંચ્યા અને મેટે કેળાહળ થઈ ગયો. તે વખતે કનકશેખરના ગુણથી ખેંચાઈ આવેલ નજીક રહેલા દેવતાએ મને થંભી દીધો અને સર્વના દેખતાં મને ઉપાડીને આકાશમાર્ગ તે દેશની હદ ઉપરના ભાગમાં લઈ મૂક્યો.
ચેરોએ ઓળખે. તેમના સૂવાલથી ક્રોધ,
પાચન અને ત્યાગ, અંબરીષ ચેરપલ્લીમાં.
દેવતાએ ત્યાંથી "અંબરીષ જાતિના વીરસેન વિગેરે ચોરોની ૫લીમાં લાવી મને મૂકયો. મારા હાથમાં તરવાર રહી ગઈ છે અને તે
ઈને મારવા માટે મેં ઉગામેલી છે એવી અવસ્થામાં તેઓએ (ચરોએ અને ચેરના નાયકે ) મને જે અને જોતાં વતજ તેઓએ મને - ળખી લીધો. તેઓ સર્વ એક વખત મારા નોકર થઈ રહ્યા હતા તેથી મને જોતાંજ એકદમ મારે પગે પડ્યા અને હકીકત શી છે એમ આતુરતાથી પૂછવા લાગ્યા. હું તેને કોઈ જવાબ આપી શક્યો નહિ તેથી ચોરોને ઘણુ નવાઈ લાગી. તેઓ મારે બેસવાને માટે આસન લઈ આવ્યા, પણ તેના ઉપર મારાથી બેસી પણ શકાયું નહિ. તેઓને મનમાં જરા
એટલે તે વખતે દેવતાઓ દેવતાએ બંધન- મને થંભી દીધો હતો તેમાંથી રોપર કરૂણું કરીને માંથી છેડ. (મને) છૂટો કર્યો. દેવતાએ છૂટે કર્યો એટલે મારાં
અંગોપાંગ હાલવા ચાલવા માંડયા, જે હકીકત જોઇને ચોરોને ઘણો આનંદ .
1 જયસ્થળથી કુશાવર્તપુરે આવતાં આ અંબરીષ ચાર સાથે નહિ નને લડાઈ થઇ હતી જેમાં તેણે ધણું શુરાતન દેખાયું હતું અને સર્વ ને પિતાના નોકર બનાવ્યા હતા. લુઆ પૃષ્ઠ ૫૫૮૨ (પ્રકરણ ૨૨.)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
