________________
૬૨૪
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચા કથા [પ્રસ્તાવ ૩ થઈને હું મારા મનમાં વિચાર કરવા લાગ્યો કે અહીં મારા મિત્ર મહા
ત્મા વૈશ્વાનરને પ્રભાવ તે કાંઈ અલૌકિક જણાય છે! તેણે મને ઉત્સાહ આપ્યો અને પ્રેરણ કરી તેને લઇને મારા સંબંધમાં આટલી કલ્યાણપરંપરા થઈ આવી. તેને લઈને અને તેની પ્રેરણુથી હું અહીં આવ્યો, મારામાં આટલું બધું તેજ પ્રગટ થયું, મારા પિતા માતાને આટલે બધે સંતોષ થયો અને મેં વિજયપતાકા પ્રાપ્ત કરી ! અને વળી મહાદેવી હિંસાને પ્રભાવ પણ અજબ છે! તે તો એક નજર માત્ર કરીને ઘણું ઉતાવળથી શત્રુઓને કચ્ચરઘાણું કરી નાખે છે! આ મહાદેવી હિંસા જેટલું પ્રત્યક્ષ ફળ આપે છે તેનાથી વધારે પ્રભાવવાળી વૃદ્ધિનું કેઈ કારણ હોય એમ મને લાગતું નથી. આવી રીતે વિચાર કરીને હું વૈશ્વાનર અને હિંસાદેવીમાં વધારે વધારે આ સત થવા લાગ્યો અને તે વખતે મેં મારા મનમાં નિર્ણય કર્યો કે-એ બન્ને (મિત્ર વૈશ્વાનર અને દેવી હિંસા) મારા ખરેખરા સગાં છે, એ મારા મોટા દેવતા છે અને તે બન્ને મારું ખરેખરૂં હિત કરનારા છે. એ બાબત મારા મનમાં હવે વધારે ચોક્કસ થઈ. તેથી વળી વધારે નિશ્ચય એ પણ થયો કે જે કોઈ પ્રાણી એ બન્નેની પ્રશંસા કરે તેને જ મારે ખરે બંધુ સમજો અને તેજ મારે ખરો મિત્ર થઈ શકે અને જે મૂર્ખ પ્રાણ એ બન્ને ઉપર દ્વેષ રાખે તેને ભારે ખરેખર દુશ્મન સમજવો. કમનસીબે મહામોહને વશ થઈને હું તે વખતે જાસુતે નહોતો કે સર્વ પ્રકારનો મને જે જે લાભ મળે છે તે તે મારા પૃદય મિત્રના વેગને લીધે મળ્યો છે. આવી રીતે હિંસા અને વિશ્વાનરમાં આસક્ત થઈને અને પુણ્યદયથી ઉલટી દિશામાં કામ કરવા માંડીને હું ધર્મમાર્ગથી–સાચા-શુદ્ધ-સરળ માર્ગથી વધારે ને વધારે દૂર થવા લાગ્યું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
