________________
પ્રકરણ ૧૦ મું.
બાળના હાલહવાલ,
# વે આ બાજુએ બાળના શરીરમાંથી અકુશળમાળા
છે અને સ્પર્શન બહાર નીકળ્યા, પ્રગટ થયા. અકુશળBકારણે માળા કહેવા લાગી “વાહરે વાહ! દીકરા ! તેં બહુ
Eછે . સારું કર્યું ! પેલા જુઠા વાચાળ મનીષીને તિરસ્કાર Eાદની કરીને મારાથી ઉત્પન્ન થયેલા પુત્રને ઘટે તે જ પ્રમાણે તે વર્તન કર્યું તેથી તું મારે ખરેખરે દીકરો છે!” | સ્પર્શન–બ માતાજી! આવા પુરૂએ એવા પ્રકારનું વર્તન કરવું તે યોગ્ય જ છે. એ પ્રમાણે આચરણ કરીને મારા વહાલા મિત્રે મારા તરફને દઢ પ્રેમ બતાવી આપે છે. અરે ! આટલા સારા શબ્દો કહેવાની પણ શું જરૂર છે? હવે તે અરસ્પરસ એક બીજાના સુખ દુઃખમાં આપણે એક સરખો ભાગ લેવાને સંબંધ જોડાયે. મોટું કામ કરવાને જે પ્રાણી તૈયાર થયું હોય તેને વચ્ચે વચ્ચે વિધ્રો-અડચણે આવે, પણ તેની શું તે કદિ પણ દરકાર કરે છે?
બાળ-મારું પણ એજ કહેવું છે. માત્ર પિલે મનીષી તે વાત જાણતા નથી.”
સ્પર્શન–“ તારે એવાનું શું કામ છે? તારા સુખમાં એ પાપી વિધ્ર કરનાર છે. હું પોતે અને તારી માતા જ માત્ર તારાં ખરાં સુખનાં કારણ રૂ૫ છીએ.”
બાળ–“એ બાબતમાં શું શક છે? એ તે સંદેહ વગરની વાત છે! ?
આટલી વાતચીત થયા પછી અકુશળમાળાઓ અને સ્પર્શને પિતાની યોગશક્તિ ચલાવીને પાછા બાળના શરીરમાં પ્રવેશ કર્યો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
