________________
૨૮૨
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચ કથા. [પ્રસ્તાવ ૨
ગૃહતસંકેતાને બહુ આશ્ચર્ય થયું, ઘણુ નવાઈ લાગી સદાગમ પાસે અને મનમાં સંદેહો થવાથી વિચાર કરવા લાગી જવાની વિજ્ઞપ્તિ- કે આ મારી સખીએ જેવા ગુણોનું વર્ણન કર્યું
તેવા ગુણે તેનામાં ખરેખર હોય તે તેના જે તે બીજો કોઈ પ્રાણી મારા જેવામાં આવ્યો નથી, માટે હું જાતે જ જોઈને ખાતરી કરૂં. બીજાના કહેવાથી સાંભળેલી વાતવડે પૂરેપૂરો સંદેહ ટળી શકતો નથી. આ પ્રમાણે વિચાર કરીને એગ્રહિતસંકેતા બલી-“મારી અત્યાર સુધી તો ખાતરી હતી કે મારી સખી (તું) સત્ય બોલનારી છે, પરંતુ અત્યારે તું સદાગમના ગુણનું વર્ણન એવા પ્રકારે કરે છે કે જે તદ્દન અસંભવિત હોય. તે સાંભળીને મને એમ લાગે છે કે તું પણ મોઢે ચેકડા વગર જેમ આવે તેમ બહુ બોલકી છો. મને એ પણ વિચાર થાય છે કે તને તેને વિશેષ પરિચય છે તેથી તેના પરના પ્રેમને લઈને તેને માટે તું આટલું બધું બોલે છે. નહિ તો વળી શું કર્મ પરિણામ મહારાજા તે કેઈથી કદિ બીતા હશે? અને વળી શું એક પ્રાણીમાં એટલા બધા ગુણે એક સાથે એક જગાએ હોવાની વાત પણ બનવા જોગ હોય ખરી? પણ મને ચોક્કસ ખાતરી છે કે મારી વહાલી સખી મને કઈ દિવસ પણ છેતરતી નથી. આ પ્રમાણે હોવાથી સંદેહ પર ચઢેલું મારું મન હીંચોળા ખાય છે અને તેમાં અનેક પ્રકારે ડોળાણુ થયા કરે છે તેથી મને એમ લાગે છે કે તારા એ આત્મપરિચિત પુરુષનાં મને વિશેષ પ્રકારે દર્શન કરાવવાની જરૂર છે.”
પ્રજ્ઞાવિશાલા-“આ તારો વિચાર મને પણ બહુ પસંદ આવે છે. મારા હૃદયમાં વાસ કરી રહેલ એ ભગવાન્ સદાગમને તારે પણ જેવા જોઈએ અને તે માટે તેમની પાસે જવું જોઈએ. ચાલે ત્યારે આપણે ત્યાંજ જઈએ.”
SINES
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
