________________
ભયની કલ્પના માનવીને કેવી વિપરીત દશામાં મૂકી દે છે ? આજે પણ એ રિવૉલ્વર છે, ડૉક્ટર છે, દર્દી પણ છે.
ડૉક્ટરે જો હિંમત ન આપી હોત તો દર્દીએ કદાચ ભયના માર્યા આપઘાત પણ કર્યો હોત.
મોટી મોટી વાત કરનારો માનવી અંદરથી બહુ કાયર હોય છે. હિંમત બહારથી આવી, અંદર તો એ પોલો-ખાલી હતો. રોગના ભયથી એ નિર્માલ્ય હતો.
આત્મશ્રદ્ધા હોય તો આવું નિર્માલ્યપણું ન જ આવે. એ માટે આપણા ચૈતન્યને ઢૂંઢવાનું કે ઢંઢોળવાનું ને જાણવાનું છે કે હું કોણ છું ?
મનમાં જ્યાં સુધી ધર્મ, સંપ્રદાય કે જાતિભેદની વાડાબંધી હશે ત્યાં સુધી આત્મજ્ઞાન પમાવાનું નથી, ને આત્મજ્ઞાન પામ્યા વિના મૃત્યુની ભીતિ દૂર થવાની નથી.
આત્માના અજ્ઞાનથી પેદા થયેલું દુ:ખ આત્માના જ્ઞાન વડે જ દૂર થશે. માટે જ આપણે ધ્યાનમાં જાણવાનું છે કે હું કોણ છું ? હું સત્-ચિત્-આનંદ છું !
હું આત્મા છું હું આત્મા છું હું આત્મા છું હું આત્મા છું આત્મા છું
મારું અસ્તિત્વ ત્રિકાલાબાધિત છે ! હું ચૈતન્ય સ્વરૂપ છું !
હું આનંદ સ્વરૂપ છું ! હું અમૃત સ્વરૂપ છું !
-
-
Jain Education International
--
***
એક દોડતા માણસને કોઈકે પૂછ્યું, “ક્યાંથી આવો છો ?'' પેલા હાંફતા માણસે ઉતાવળમાં કહ્યું, “ખબર નથી.” “તો ઉતાવળા છો ? ક્યાં જાઓ છો ?'' મને ખબર નથી, પણ મોડું થાય છે. વાતો કરવાનો સમય નથી.” એમ કહી એ દોડવા લાગ્યો.
ધ્યેય વિના દોડતા પ્રવાસીનો જવાબ આપણને વિચાર કરવા નથી પ્રેરતો ? આપણે પણ જન્મથી વિદાય સુધી દોડાદોડ, આરંભ-સમારંભ વગેરે કરીએ છીએ. ક્યાં લઈ જવા માટે ? આ ધમાલમાં આપણે કોણ છીએ એ જ ભૂલી ગયા છીએ.
મોહના આવરણ નીચે, આપણે આપણને જ સંતાડી બેઠા છીએ. તેથી જ આપણે દુ:ખી છીએ, મૂંઝાયેલા છીએ.
૧૫૪ * જીવન-માંગલ્ય
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
