________________
થવાની અણી પર હતા. કોઈકે એને કહ્યું કે બહાર તો ભય છે. પણ એ સાંભળ્યા વિના જોતજોતામાં બહાર નીકળી ગયો. એને રોકવા માટે બહાર જવાની કોઈની હિંમત જ નહોતી.
આપણા મનમાં ભય છે, અને દરવાજા બંધ હોય તોપણ ડર લાગે છે. પછી નગ૨૨ક્ષકને રાજાએ પૂછ્યું કે બધા સલામત છે ?
નગ૨૨ક્ષકે જવાબ આપ્યો કે, “ના, પેલો ણિક બહાર નીકળી ગયો છે, એને ઘણું સમજાવ્યો, પરંતુ એ તો કહે કે મારા કાનમાં ફક્ત ભગવાનનો અવાજ સંભળાય છે. બીજા માટે મને ફુરસદ નથી; ભગવાનની છબી સિવાય બીજી કોઈ છબી જોવાનો અવકાશ નથી; મનમાં ભગવાનનો જ ભાવ ૨મી રહ્યો છે.’
ત્યારે શ્રેણિકે પૂછ્યું કે, આ અવાજ શેનો છે ? આ ભય શેનો છે ? અને ગામ કેમ આટલું બધું ધૂજી રહ્યું છે ?
ત્યારે કોઈકે કહ્યું કે, “મહારાજ, માળણની એક રૂપાળી, ખૂબ સુંદર છોકરી, છાબડીમાં તાજાં ખીલેલાં ફૂલોને લઈ આવતી હતી એ આપને યાદ આવે છે ?''
“હા, યાદ આવે છે. એ છોકરી સુંદર તાજાં પુષ્પો લઈને આવતી હતી. પાછળ એક માળીનો છોકરો પણ આવતો હતો. એ બંને નાનપણથી સાથે જ રહેતાં હતાં. એમના બાપે બંને વચ્ચે પ્રેમ હોવાથી તેમનાં લગ્ન કરી આપ્યાં હતાં. પણ તેનું શું ?'’
“તેઓ બંને હંમેશાં સાથે હોય. દૂધ અને પાણીના જેવી મૈત્રી હતી. ફૂલો ચૂંટવા જવાનું હોય તોપણ સાથે. માળા ગૂંથવાની હોય તોપણ સાથે, એમનું એક જ કામ હતું કે રાજદરબારમાં જઈને જે લોકો પ્રભુપ્રેમી હોય તેમને સુંદર માળાઓ બનાવી આપવી.
“એ લોકો એવાં ભક્ત હતાં કે પોતાના ધર્મ ઉપરાંત બધાય ધર્મોને સન્માનતાં હતાં, એટલે ભગવાનને ચડાવવાનાં ફૂલ ચૂંટેલાં કે કરમાયેલાં ન હોય, કળીવાળાં કે જૂનાં ન હોય, રાત્રે સહજ રીતે ખરેલાં હોય એની ખાસ કાળજી રાખતાં. તાજાં પુષ્પો જ ભગવાનને ચઢાવવા માટે આપતાં.
“પોતાના ભગવાન યક્ષને માટે પણ સુંદર માળા બનાવતાં. બંને જણ જઈને એ માળા યક્ષને ચઢાવતાં, પગે લાગતાં અને પછી બહાર આવી, માળી મૃદંગ બજાવે અને માળણ નૃત્ય કરે. આમ સુંદર વાતાવરણ જામતું. લોકો કહેતા કે, ભક્તિ તો આનું નામ.'
Jain Education International
પૂર્ણિમા પાછી ઊગી ! * ૧૧૫
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org