________________
रायपुत्ताणं रज्जं कागणि भण्णति । रण्णा भणियं- किं तुमं काहिसि रज्जेणं ? । कुणालेण भणियं- मम पुत्तो अत्थि संपती णाम कुमारो । तओ से दिण्णं रज्जं । सो च्चेव उवणओ, णवरमहियक्खरेणं ति अभिलावो कायव्वो ।
अहवा भावाहिए लोकियं इमं अक्खाणयं - कामियसरस्स तने(डे)व वंजुलरुक्खो महतिमहालओ । तत्थ किर रुक्खे अवलगिउं जो सरे पडति सो जइ तिरिक्खजोणिओ तो मणुस्सो होति, अह मणुस्सो पडति ततो देवो होति, अह पुणो बीयं वारं पडति तो पुण सो च्चेय होइ । तत्थ वाणरो सपत्तिओ ओयरति पतिदिणं पाणितं पातुं । अण्णया पाणि[य]पिणयट्ठयाए आगतो संतो वंजुलरुक्खाओ मणुस्सिस्थिमिहुणगं कामसरे पडितं, ततो तं देवमिहुणगं जायं पेच्छति । तओ वाणरो सपत्तिओ संपहारेति जहा रुक्खेऽवलग्गिउं सरे पडामो जा देवमिहुण्णं भवामो । तओ पडिताणि, उरालं माणुसजुयलं जायं । सो भणइ - [पुणो] पडामो, जाहे देवजुयलगं भवामो । इत्थी वारेती-को जाणति मा ण होमो देवा ?। पुरिसो भणति - जइ ण होज्जामो, किं माणुसत्तणं पि णस्सिहिति ? । तीए भणियं - को जाणइ त्ति । ततो सो तीए वारिज्जमाणो वि पडिओ, पुणो वि वाणरो चेव जाओ, पच्छा सा रायपुरिसेहिं गहिया रण्णो भज्जा जाया । इतरो वि मायारएहिं गहिओ, खेड्डाओ सिक्खावितो । अण्णया य ते मायारगा रण्णो पुरओ पेच्छं देति । राया वि सह तीए देवीए पेच्छति । ताहे सो वाणरो देविं निज्झाएंतो अहिलसति, तओ तीए अणुकंपाए वाणरो भणिओ -
जो जहा वट्टए कालो, तं तहा सेव वाणरा ! । मा वंजुलपरिब्भट्ठो, वाणरा ! पडणं सर ॥१॥ [कल्पभा०गा० २९५] उपनयः पूर्ववत् । भावहीणाधितोभए वि उदाहरणम्-जहा काइ अगारी पुत्तस्स गिलाणस्स णेहेणं तित्त-कटुभेसयाई मा णं पीलेज्ज ऊणए देइ । पउणति ण तेहिं अहिएहिं मरति बालो तहाऽऽहारे ॥१॥ [कल्पभागा०
२८९]
(हे०)अत्राद्यभेदजिज्ञासुराह-से किं तमित्यादि० अथ किं तदागमतो द्रव्यावश्यकमिति, आह-'आगमतो दव्वावस्सयं जस्स ण'मित्यादि, 'ण'मिति पूर्ववत्, 'जस्स 'त्ति यस्य कस्यचित् 'आवस्सएत्ति पर्य'ति आवश्यकपदाभिधेयं शास्त्रमित्यर्थः, ततश्च यस्य कस्यचिदावश्यकशास्त्रं शिक्षितं स्थितं जितं यावत् वाचनोपगतं भवति, ‘से णं तत्थे 'ति स-जन्तुस्तत्र आवश्यकशास्त्रे वाचना
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
