Pathshala Granth 1

SR No.: 002066
Original Sutra Author: N/A
Author: Pradyumnasuri
Publisher: Bapalal Mansukhlal Shah Trust
Publication Year: 2005
Total Pages: 382
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Ethics, Sermon, & Education
File Size: 63 MB

Page 296

રા
,
ફરજોનું ભાન બન્ને પક્ષે વધુ હતું. પ્રજાના દિલમાં રાજા મૈત્રી પાંગરતી જાય તેમ આદાન-પ્રદાનનો દોર ચાલુ પ્રત્યે સમર્પણ ભાવ હતો. રોજ દરબાર ભરાતો અને રાજા થઈ જાય. પ્રીતિના છ લક્ષણો છે: આપે, આપેલું કે, ગુપ્ત પ્રજાને મળતાં, એમનાં સુખ-દુ:ખની કાળજી કરતા. વાત કહે અને પૂછે, જમે અને જમાડે. સભામાં સહુકોઈ પ્રજાજન આવી શકતાં.
ઉનાળાના દિવસો હતા. મંત્રીએ વેપારીને જમવા માટે સભામાં શ્રીમંતો, અમીર, ઉમરાવો, અનુચરો
નોંતરું આપ્યું. વેપારીએ સ્વીકારતા કહ્યું : મારે માટે અને આવે બીજા બહુ નગરના યોગ્ય પુરુષો
ધન્યભાગ્ય છે. આપ પણ મારા ઘરે જમવા આવવાનું આ બધા પ્રજાજનો આવતા તેમાં એક વણિક વેપારી પણ નિમંત્રણ સ્વીકારો. આવે. તે જેવો સભામંડપમાં પ્રવેશ કરે છે તેને જોતાવેંત મંત્રી પણ આવું જ કંઈ ઈચ્છતા હતા. વેપારી અને રાજાના વિચારોમાં ફેરફાર થતાં. આંખના અમી સુકાવા એના પરિવારની ખૂબ આગતા-સ્વાગતા કરી મંત્રીએ લાગે અને આગ વરસવા લાગે ! બધાનું કલ્યાણ ઈચ્છનાર વેપારીને ચકિત કરી દીધો. વેપારીએ ધન્યતા અનુભવી. રાજાના મનમાં એના પ્રત્યે વિરોધી ભાવ જાગતાં. આવું
થોડા દિવસ પછી વેપારીએ મંત્રીને નિમંત્ર્યા. વેપારીએ રોજ થતું. રોજ એ વેપારી સભામાં પ્રવેશે કે રાજા કાળઝાળ
વળતી મહેમાનગત કરવામાં મણા ન રાખી. જમ્યા પછી થઈ ઊઠે!
બેઉ મિત્રો બહાર વરંડામાં હિંચકે બેસી હળવી પળો માણતા રાજા કંટાળ્યો. આ શું? આવું કેમ ચાલે? આનો ઉપાય હતા. એવામાં મંત્રીની નજર ફળીયામાં એક ખૂણામાં પડેલા કરવો જોઈએ. કોને કહેવું? મંત્રી સાંભર્યો. રાજાએ મંત્રીને લાકડાના મોટા ઢગલા પર પડી. એ લાકડાના ગંજમાંથી એકાંતમાં બોલાવી પેટછૂટી વાત કહી. ઉકેલની તાકીદ કરી. ભારે સુગંધ આવી રહી હતી. મંત્રીએ છ મહિનાની અવધ માંગી. રાજાનું મન કાંઈક હળવું
સહજ રીતે મંત્રીએ પૂછ્યું : આ શું છે ? થયું. ચિંતામાં બીજી વ્યક્તિ ભાગીદાર બને કે તરત જ થોડી
વેપારી આ અચાનક પ્રશ્નથી અસાવધપણે બોલ્યો : રાહતનો અનુભવ થાય છે.
તે ચંદન કાષ્ટનો ઢગલો છે. એકવાર હું મલબાર ગયો કોઈની નિકટ જવાનો સૌથી સરળ રસ્તો છે મૈત્રી.
હતો ત્યાં ચંદન સાવ સસ્તાભાવે મળતું હતું. મને સારો કોઈના હૃદયમાં પ્રવેશવાનો અધિકાર માત્ર મિત્રને મળે છે.
નફો મળશે એ આશાએ મોટો જથ્થો ખરીદી લાવ્યો. અહીં રાજાએ અંગુલિનિર્દેશ કરી જે વ્યક્તિ બતાવી એની તરફ
એ પ્રમાણે વેચાયું નહીં. મારી મૂડી અટવાઈ ગઈ. આટલું મંત્રીએ દોસ્તી કરવા માટે કદમ ઉપાડ્યા. મિત્ર બનવાની
ચંદન કોણ ખરીદે ? મને દિવસ-રાત આ જ ચિંતા કોરે છે શરૂઆત સ્મિતથી જ થાય ને ! સ્મિત સાથે બોલાયેલા
ચેન પડતું નથી. શબ્દોમાં આપોઆપ મીઠાશ આવી જાય. હૈયાની મીઠાશથી
પામે જો ભૂપ મૃત્યુ તો ચિતા ચંદનની બને, બોલાયેલા શબ્દો બધાને ગમે. મંત્રી મિત્ર બનવા માંગતો
તે વિના કોઈ રીતે આ માલ મોંઘો નહીં ખપે. હોય એને કોણ ન આવકારે ? વેપારીએ મંત્રીના હાથને પ્રેમથી સ્વીકાર્યો.
વણિક વેપારીને ચંદન ખપાવવાનો આ એક જ રસ્તો દેખાતો હતો.એ વિચારની ધૂનમાં બીજો કોઈ રસ્તો હોય
દીઠો ત્યાં ઢગ એક ચંદન તણો તે જોઇ આશ્ચર્યથી, પૂછયું તે ઘડી મંત્રીએ વણિકને આ શું પડ્યું અહીં?
એ છે ભૂલ સચિવજી! મુજતણી, ના તે સુધારી શકું ઊંડો અંતરમાંથી એમ વણિકે નિશ્વાસ નાંખી કહ્યું.
પૂર્વે ગયો હું મલબાર તણા પ્રવાસે, લાવ્યો હતો વિમળ ચંદન વા'ણ માંહે, આ શુદ્ર ગામ મહીં એ નહિ કામ આવે, વીત્યાં બહુ વરસ ગ્રાહક કો નવ થાય.
રોકાઈ પૂર્ણ ધન ચંદનમાં રહ્યું છે, ચિંતાથી ખિન ઉર એ દિનથી થયું છે; આનો ન કોઈ ઉપયોગ અહીં કરે છે;
ને વ્યાજ તો શિર પરે મુજને ચડે છે. પાસે કો ભૂપ મૃત્યુ તો ચિતા ચંદનની બને, તે વિના કોઈ રીતે આ માલ માંધો નહિ ખપે. કહે છે એમ સૌ લોકો, ઇચ્છું હું ઉરમાં નહિ, આપશું ઐક્ય પામ્યાથી હા ! બોલાઈ ગયું કંઈ !
ક્ષમા એ દોષની માગું, વાત આ દાટજો અહીં, ધ્રુજતો વૈશ્ય ભીતિથી કાલાવાલા કરે કંઈ; વાણીના દોષને વા'લા! ન આણે કોઈ અંતરે, દીલાસો એમ આપીને ગયો મંત્રી પછી ઘરે.
કોપે ચડ્યો તરણિ માધવમાસ માંહે, અગ્નિ ભય કિરણ અનેક ફેંકે; પૃથ્વી અને પવન પૂર્ણ તપી ગયાં છે, સ્પર્ધા કરે શું સહુને સળગાવવાને ?
કથા-પરિમલ : ૨૪૯