________________
બોલ્યા : “તમે સત્ય કહ્યું. તે પ્રમાણે હશે પણ ખરું, પરંતુ અહીં લાવેલું અમારું કેશર વેચાયું નથી. તેથી તે પાછું જાય છે, તમે ગ્રહણ કરો.” ત્યારે દેદે તેમને યોગ્ય ધન આપીને પચાસે પચાસ પોઠો લઈ લીધી. તેમાંથી ઓગણપચાસ પોઠોનું કેશર ચૂનામાં નાંખી તે ચૂનો પૌષધશાળાના મકાનમાં વાપર્યો. આવું તેનું ઉદારપણું સજજનોના ચિત્તને આશ્ચર્યદાયક થયું. રાજાએ પણ તે વાત સાંભળી. દેદને બોલાવી સર્વ હકીકત પૂછી. તે સાંભળીને પોતાની નગરીનો મહિમા વધારવાથી પ્રસન્ન થયેલા રાજાએ તેને વસ્ત્ર અને દ્રવ્ય વગેરે આપી તેનો સત્કાર કર્યો. કહ્યું છે કે –
અપકીર્તિને આપનારા પુત્ર, સેવક અને શિષ્યાદિક દુનિયામાં ઘણાયે હોય છે, પરંતુ જે ઓ પિતા, સ્વામી અને ગુરુ વગેરેની કીર્તિને કરનારા થાય છે, તેવા પુત્રાદિક તો દુર્લભ જ છે.” (૨૧)
પછી તો દેદે છ માસમાં તે પૌષધશાળા તૈયાર કરાવી. તે શાળા તાંબા જેવી પાકી ઈટો વડે ઉત્કૃષ્ટ (મજબૂત) હતી, લાકડાની અંદરની કોતરણી વડે તે મનોહર દેખાતી હતી. તેની અંદરની અને બહારની ભીંતો સુવર્ણનાં કિરણો જેવા કે શરથી મિશ્રિત હતી, તથા તેની અંદર શ્રીસંઘના એકસો ને એક શ્રાવકોનો પા પા રૂપિયો નાંખ્ય હતો (વાપર્યો હતો). કિરણોના સમૂહવાળી કેશરની ભીંતોમાં આવેલા માણસોનાં પ્રતિબિંબ પડતાં હતાં, તેથી જાણે કે નિરંતર મુક્તિરૂપી કન્યાના વિવાહનો ઉત્સવ થતો ન હોય, તેવું દેખાતું હતું. તેના ચોકનું પેથડકુમાર ચરિત્ર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
