________________
૧૮ નાઇરોબીમાં ગુંડાગીરી
કરાંચી, એડન અને અડિસ-અબાબા થઈને અમારું વિમાન નાઇરોબી પહોંચ્યું. નાઇરોબી ઍરપૉર્ટમાંથી અમે બહાર નીકળ્યાં. મોમ્બાસા અને નાઇરોબીના જૈન સંઘના કાર્યકર્તાઓ અમને લેવા આવ્યા હતા. તેમાં નાઇરોબીના શ્રી પાનાચંદ દેઢિયા અને તેમનાં પત્ની ઉષાબહેન પણ હતાં. ગાડીમાં બેસતાં ઉષાબહેને મારાં પત્નીને કહ્યું, “તારાબહેન, આપણે ઘરે જઈએ પછી તમે ગળામાંથી ચેન કાઢી નાખજો. હાથે બંગડી પણ સાદી અને સસ્તી પહેરજો.”
આ સાંભળી અમને નવાઈ લાગી. તરત ખુલાસો કરતાં પાનાચંદભાઈએ કહ્યું, “અહીં નાઇરોબીમાં બીજી બધી વાતનું સુખ છે, પણ એક આ ગુંડાગીરીનો ત્રાસ બહુ છે. મોમ્બાસા, થીકા, નકુરુ એ બધાં શહેરોમાં પણ ત્રાસ છે, પણ આટલો બધો નથી. નાઇરોબીની પોલીસ બહુ નબળી છે. ગુનેગારોને ભાગ્યે જ પકડી શકે છે અથવા જાણીજોઈને પકડતી નથી. એટલે પોલીસમાં ફરિયાદ કરવા છતાં એનો બહુ અર્થ રહેતો નથી.' ઉષાબહેને કહ્યું, “અહીં ઘરેણાંની બાબતમાં અમારે બહુ સાચવવું પડે છે. અહી આપણાં ગુજરાતી બૈરાં ગમે તેટલાં શ્રીમંત અને સુખી હશે, પણ ગળામાં ચેન પહેરીને રસ્તામાં નહિ નીકળે. આફ્રિકી ગુંડાઓ એકાંત રસ્તામાં પગે ચાલતાં બૈરાંઓની ચેન ખેંચીને ભાગી જતા હોય છે. એટલા માટે અમુક વિસ્તારમાં ચાલવામાં બહુ જોખમ છે. ઘણુંખરું આપણાં લોકો એક સ્થળેથી બીજે સ્થળે મોટરમાં જ જતાં હોય છે. ઘરેણાં પહેર્યાં હોય અને મોટરમાં જતાં હોઈએ તો બારીના કાચ ચઢાવેલા રાખવા પડે. કાચ ખુલ્લો રહી ગયો હોય તો સિગ્નલ પાસે દાગીનો ખેંચાઈ જાય. રોજ આવા બનાવો ન બને, પણ વારંવાર બને એટલે સાચવવું પડે છે. સદ્ભાગ્યે અમને પોતાને એવો અનુભવ હજુ સુધી નથી; પરંતુ એથી ગફલતમાં રહેવાય નહિ.”
ઍરપૉર્ટથી અમે પાનાચંદભાઈને ઘેર ગયાં. પાર્કલૅન્ડ વિસ્તા૨માં એમનો બંગલો છે. સુંદર હિલસ્ટેશન જેવું શાંત અને રળિયામણું વાતાવરણ આ વિસ્તારનું છે. ભોજન પછી પાનાચંદભાઈ અમને અમારા ઉતારે મોટરમાં મૂકી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org