________________
૪
નેપાળી દીવી
નેપાળમાં કાઠમંડુથી એવરેસ્ટનું શિખર જોવા જવાનો અમારો કાર્યક્રમ હતો. વાદળાં અને ધુમ્મસને કારણે શિખર આખો વખત જોવા મળતું નથી. એટલે અમને સલાહ આપવામાં આવી હતી કે 'સવારમાં પ્હો ફાટતાં પહેલાં જો એક ટેકરી ઉપર પહોંચી જઈએ તો એવરેસ્ટનાં દર્શન સૂર્યોદય સમયે સારી રીતે થઈ શકે છે. ટૂરિસ્ટ કંપનીઓ એ માટે પરોઢનો પ્રવાસ યોજે છે. અમે એ માટે હોટેલમાં નામ નોંધાવ્યું. સવારે ચાર વાગે અમારી બસ ઊપડી. દેશદેશના મુસાફરો આ શિખર જોવા માટે બસમાં બેઠા હતા. મારી બાજુમાં બેઠેલા સજ્જન સ્વિટ્ઝરલૅન્ડના એક નાના શહેરમાંથી આવતા હતા. દુનિયાના એક પ્રાચીન શહેર તરીકે કાઠમંડુનું પશ્ચિમના લોકોમાં આકર્ષણ ઘણું છે. હિપ્પી યુવક-યુવતીઓ પણ ત્યાં મોટી સંખ્યામાં ઊમટે છે.
ટેકરીની તળેટીમાં બસ ઊભી રહી. ત્યાંથી ખાસ્સું ચાલવાનું અને ચઢવાનું હતું. ધીમે ધીમે અમે બધાં ચાલવા લાગ્યાં. બીજી કેટલીક બસો પણ આવી અને વિદેશીઓની સંખ્યા વધતી ગઈ. વિદેશીઓમાં યુરોપીય અને અમેરિકન લોકો ઘણા હતા. એવરેસ્ટનાં દર્શન કરવાનો તેમને શોખ હોય તે સ્વાભાવિક હતું.
પરંતુ અમારી સાથે કેટલાક નેપાળી લોકો પણ ટેકરી ચઢતા હતા. નેપાળીઓને એવરેસ્ટની શી નવાઈ ? તો પછી શું આ બધા નેપાળીઓ એવરેસ્ટનાં દર્શન કરવાને ચઢતા હશે ? કે પછી વિદેશીઓને જોવાના કે તેમની સાથે ફોટા પડાવવાના કે કંઈક મેળવવાના આશયથી તેઓ ચઢતા હશે ? મારું મન તેના વિચારે ચઢી ગયું.
ટેકરી ઉપર અમે બધાં પહોંચી ગયાં. અંધારું ધીમે ધીમે ઓસ૨વા લાગ્યું. એવરેસ્ટની દિશામાં મોઢું કરીને અમે બધાં ઊભાં હતાં. આકાશમાં કોઈ કોઈ તારા હજુ ટમટમતા હતા. ટેકરી ઉપર માણસોની ગિરદી ઘણી હતી, છતાં વાતાવરણ શાંત હતું.
ધીમે ધીમે અરુણોદય થયો. એકબીજાનાં મુખ હવે સ્પષ્ટ દેખાવા લાગ્યાં. એવરેસ્ટનાં હિમાચ્છાદિત શિખરનાં દર્શન થયાં અને લોકોના આનંદનો
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
