Passportni Pankhe Part 1

SR No.: 002036
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1998
Total Pages: 270
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Travelogue
File Size: 11 MB

Page 228

કીમતી નાસ્તો
૨૦૭ તેમના હાથમાં છાપાના કાગળમાં વીંટાળેલું એક પેકેટ હતું. પાછળની સીટમાં બેઠેલાં મારાં પત્નીના હાથમાં તે મૂક્તાં કહ્યું, “તારાબહેન, આ બિસ્કિટનું પેકેટ પાછળ મૂકો. ક્યાંક રેસ્ટોરાંમાં ચા-પાણી કરીશું ત્યારે આ બિસ્કિટ ખાઈશું.”
પેકેટ સીટની પાછળના કાચ પાસે મુકાઈ ગયું.
ગાડી આગળ ચાલી. અમે વાતો કરતાં જતાં હતાં. રસ્તો કપાતો જતો હતો. થોડી વારે બીજું એક ગામ આવ્યું. પાનાચંદભાઈ કહે, “બે મિનિટ લાગશે. હું આવું છું.”
તેઓ શા માટે જાય છે તે અમે સમજી ગયાં. બીજું કંઈ પણ લેવાની અમે આગ્રહપૂર્વક ના પાડી, પરંતુ તે માન્યા નહીં. થોડી વારે પ્લાસ્ટિકની એક થેલીમાં મૂકેલું એક પેકેટ લાવી ફરી કહ્યું, “તારાબહેન, આ મીઠાઈનું પૅકેટ પાછળ મૂકો.”
અમારી ગાડી આગળ ચાલી. થોડે આગળ ગયાં. ત્યાં એક નાનકડું શહેર આવ્યું. એક નાની રેસ્ટોરાંમાં જઈને ચા-પાણી કરવાનું વિચાર્યું. થોડી ભૂખ પણ લાગી હતી. ગાડી ઊભી રાખી અમે બધાં ઊતર્યા. પાનાચંદભાઈએ મારાં પત્નીને કહ્યું, “તારાબહેન, બિસ્કિટ અને મીઠાઈનું પેકેટ સાથે લઈ લેજો.”
અમે રેસ્ટોરાંમાં બેઠાં. ચા-કૉફી માટે ઑર્ડર અપાયો. પછી પાનાચંદભાઈ કહે, “લાવો બિસ્કિટ ખાઈએ.”
મારાં પત્નીએ પેકેટ ખોલ્યું, પરંતુ અંદર બિસ્કિટ નહોતાં. તો શું હતું ? અંદર તો દસ-દસ શિલિંગની નોટોનો મોટો થોકડો હતો. એ જોઈ અમે એકદમ વિસ્મયમાં પડી ગયાં. પાનાચંદભાઈ કહે, “બિસ્કિટવાળાની કંઈ ભૂલ તો નહીં થઈ ગઈ હોય ? બિસ્કિટને બદલે પોતાની નોટોનું પેકેટ તો ભૂલથી નહીં અપાઈ ગયું હોય ? બનવા સંભવ છે, કારણ કે અહીંના લોકો નોટોની થપ્પીને પસ્તીના કાગળોમાં વીંટાળીને રાખે છે, જેથી બીજાની નજરે તે ન ચડે.”
અમે કહ્યું, “એ વેપારીને ખબર પડશે તો બિચારો ચિંતામાં જ અડધો થઈ જશે. આપણે ફોનથી કંઈ ખબર આપી શકીએ ?”
- પાનાચંદભાઈએ કહ્યું, “અહીં ફોનની સગવડ નથી. ફોન કરવા માટે તો કોઈકના ઘરે જવું પડે. ચા-પાણી કરીને પછી તરત આપણે ક્યાંકથી ફોન કરીશું.”
એ પેકેટ તરત બંધ કરીને અમે મીઠાઈનું પેકેટ ખોલ્યું. એમાંથી પણ દસ-દસ શિલિંગની નોટોનો થોકડો નીકળ્યો ! પાનાચંદભાઈ કહે,