________________
સમયનો સવાલ
શિકાગોથી અમે મુંબઈ આવતાં હતાં. અમારી પાસે મુંબઈ-ન્યૂયૅર્ક-મુંબઈની પાન-અમેરિકન કંપનીની ટિકિટ હતી. શિકાગોથી ન્યૂ ર્કની યુનાઇટેડ ઍરલાઇન્સની ટિકિટ હતી. એટલે કે અમારે ન્યૂયૅર્ક વિમાન બદલવાનું હતું. યુનાઈટેડ એરલાઈન્સે અમને કહ્યું, “તમે તમારો સામાન સીધો મુંબઈ માટે આપી શકો છો. ન્યૂયૅર્કમાં પાન-અમેરિકનની ફલાઇટમાં તમારો સામાન આપોઆપ ટ્રાન્સફર થઈ જશે.” અમને એ વાત ગમી, કારણ કે સામાન લેવા-આપવાનો સમય બચતાં ન્યૂયોર્કમાં શહેરમાં જવા માટે અમને પૂરતા કલાક મળતા હતા.
શિકાગોથી સવારે ન્યૂયૉર્ક જવા માટે અમે વિમાનમાં બેઠાં. ન્યૂયોર્કમાં કેનેડી એરપોર્ટ ઊતરી ત્યાંથી શહેરમાં જવા માટે ટ્રેનમાં બેસી એના છેલ્લા સ્ટેશને અમે ઊતર્યા અને બહાર નીકળી ૬૩મી સ્ટ્રીટમાં અમારા મિત્ર જગદીશભાઈ દોશીને ઘરે પહોંચ્યાં. જગદીશભાઈના પત્ની સુધાબહેને અમારું ઉમળકાભર્યું સ્વાગત કર્યું. લગભગ બાર વાગી ગયા હતા. સાંજે સાડા-છ વાગ્યાની પાન અમેરિકનની ફલાઇટ મુંબઈ માટે અમારે પકડવાની હતી. જમીને અમે આરામ કરતાં હતાં ત્યાં મારાં પત્નીએ પૂછ્યું, “કલાકનો સમય હોય તો હું સુધાબહેન સાથે બજારમાં જઈ આવું? ઘર માટે થોડી ખરીદી કરવી છે.”
ખુશીથી, કલાકને બદલે દોઢ કલાક લેશો તો પણ વાંધો નથી; બરાબર ત્રણ વાગે આવી જજો, કારણ કે કલાક પહેલાં આપણે એરપોર્ટ પર પહોંચવું જોઈએ અને દોઢથી બે કલાકનો રસ્તો ઍરપૉર્ટ સુધીનો છે.”
સુધાબહેન સાથે મારાં પત્ની ગયાં. કલાકનો સમય તો ઘડીકમાં પસાર થઈ ગયો. ત્રણને બદલે સાડા-ત્રણ વાગ્યા, છતાં તેઓ આવ્યાં નહિ. ધાર્યા કરતાં મોડું થાય એ સ્વાભાવિક હતું, કારણ કે સ્ત્રીઓ જ્યારે ખરીદી કરવામાં પડે છે ત્યારે કાળ જાણે સ્થગિત થઈ જાય છે. પરંતુ ચાર વાગવા આવ્યા ત્યારે હું થોડો ચિંતિત થયો, કારણ કે એરપોર્ટ પર પહોંચવા માટે હવે મોડું થઈ રહ્યું હતું.
એટલી વારમાં મારાં પત્ની અને સુધાબહેન આવી પહોંચ્યાં; બોલ્યાં, “તમે અમને ત્રણ વાગે આવવાનું કહ્યું હતું, પરંતુ અમે તો દસ મિનિટ વહેલાં આવ્યાં છીએ.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org