________________
‘બહુ સરસ છે, જવા જેવું છે. અમારા માટે તો એક યાદગાર અનુભવ
થઈ ગયો.'
હવે જઈ શકાય ?’
‘હા, જરૂર ! હજુ ઘણા કલાક છે !'
‘જોઈએ, કોઈ આવતું હોય તો અમારે પણ જવું છે.'
મિત્રદંપતીની વિદાય લઈ અમે રૂમમાં આવી આરામ કરવા આડા પડ્યા. થોડી વાર પછી રૂમના દરવાજા પર ટકોરા પડ્યા. મિત્રપતિપત્ની આવ્યાં હતાં. તેમણે કહ્યું ‘૨મણભાઈ, અમે આખુન માટે ટૅક્સીવાળા સાથે નક્કી કર્યું, પણ અમારી સાથે આવીને તૈયાર થયેલા ત્રણે જણ હવે ના પાડે છે.'
‘તો તો તમને ટૅક્સી મોંઘી પડે.'
મોંઘીનો સવાર નથી. ટૅક્સીના બધા પૈસા અમે ચૂકવીશું.’
તો તો બીજા કોઈ પણ પ્રવાસી આવવા તૈયાર થશે. ત્રણ જણને લાભ મળશે.'
પણ હવે કોઈ આવવા તૈયાર નથી. ઘણાખરા બહાર ગયા છે. જે છે તેઓને પૂછી જોયું પણ કોઈ તૈયાર થતું નથી.'
‘તો તમે બે એકલા જઈ આવો.'
‘પણ તમે આવો ખરા ?’
હું તો સવારે જઈ આવ્યો છું. થાક્યો પણ છું.'
‘તમે સાથે આવો તો અમને ગમશે. અમને એકલાં અજાણ્યું લાગે છે. પાછા ફરતાં રાત પડી જાય, અજાણ્યો મુલક છે. વળી અહીંના ટૅક્સીવાળાને તો તમે જાણો છો.'
‘એમ ગભરાશો નહિ. હું ખાતરી આપું છું કે કંઈ મુશ્કેલી નડશે નહિ. દિલગીર છું કે હું પોતે આવી શકું તેમ નથી. વળી કલાક પછી અમે બધા મિત્રો બહાર ફરવા જવાના છીએ.’
નિરાશ વદને તેઓ ચાલવા લાગ્યાં. મિત્ર પોતાની પત્નીને કહેતા હતા તે મેં સાંભળ્યું, ‘તો પછી આપણે ટૅક્સીવાળાને ના કહી દઈએ. આપણે એકલાં તો નથી જ જવું.'
તેઓ લિફ્ટમાં નીચે ઊતર્યા હશે એટલી.વારમાં મેં મારો વિચાર બદલ્યો. મારા ન જવાથી તેઓનું અટકતું હોય તો મારે મિત્રધર્મ તરીકે જવું જ જોઈએ. જેમતેમ તૈયાર થઈ હું તરત દોડ્યો. તેઓ હોટેલની બહાર
માઉન્ટ આબુન ૯ ૧૯૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
