________________
તો હું એટલી વાત પણ કોઈને ન કહું.' આટલું કહેતાં કહેતાં તો વિક્ટરની આંખો ભીની થઈ ગઈ. હું પણ ભાવાર્દ્ર બની ગયો.
ટ્રેન ઊપડવાની સીટી વાગી એટલે મારી સાથે હાથ મિલાવી વિક્ટર નીચે ઊતર્યો. હું દરવાજા પાસે ઊભો રહ્યો. ટ્રેન ચાલી. અમે બંને એકબીજા સામે જોતા છેવટ સુધી હાથ હલાવતા રહ્યા.
હું મારી કૅબિનમાં જઈને સૂતો. પરંતુ આખી રાત મને ઊંઘ ન આવી. વિક્ટરના જ વિચાર આવતા રહ્યા. એક અતિશય સખત રાજશાસનની પદ્ધતિને કારણે એક તેજસ્વી યુવાનની કારકિર્દી કેટલી બધી રૂંધાઈ જાય છે તે નજરે જોવા મળ્યું.
આટલાં વર્ષો થયાં છતાં વિક્ટરને ફરી મળવાનું થયું નથી. આ જિંદગીમાં વિક્ટર ફરી મળશે એવી કોઈ શક્યતા પણ નથી. પરંતુ પોતે દુ:ખી છે ફક્ત એટલું જ કહેવા માટે પણ એક નવયુવાનને કેટલી બધી હિંમત એકઠી કરવી પડી એ ઘટનાનું વિસ્મરણ ક્યારેય થશે નહિ. (પાસપોર્ટની પાંખે-૨ : ઉત્તરાલેખન)
Jain Education International
કિએવનો ગાઇડ વિક્ટર * ૧૪૯
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
