________________
પછી તેઓ જ આપણી સાથે અંગ્રેજીમાં વાત કરવા લાગે છે.”
મેં એ સજ્જનને ફરીથી ગુજરાતીમાં કહ્યું, “અમે મુંબઈથી આવીએ છીએ આ જલેબી- ગાંઠિયા અમારી ગુજરાતીઓની પ્રિય વાનગી છે.'
જાણતો હતો કે મારી ગુજરાતી ભાષા એમને સમજાવાની નથી. તેઓ કશું સમજ્યાં નહીં, એટલે મને ફરી બોલવા કહ્યું. ફરીથી મેં ગુજરાતીમાં જ બોલવાનું ચાલુ રાખ્યું. એટલે એ સજ્જનને જ પૂછ્યું, એક્સક્યુઝ મી, ડૂ યૂ સ્પીક ઇંગ્લિશ ?'
અ લિટલ.' ઓહ ! નાઇસ !'
પછી અંગ્રેજીમાં અમારો વ્યવહાર ચાલુ થયો. એમને અને એમની દીકરીને અમે જલેબી-ગાંઠિયા ખવડાવ્યાં. તેમને ખૂબ ભાવ્યાં. તે કેવી રીતે બનાવાય તે મારાં પત્નીએ તેમને સમજાવ્યું. અમે તેમને પૂછ્યું, “આ વાનગીઓ પહેલાં તમે કોઈ દિવસ ખાધી છે ?' તેમણે કહ્યું, “અમારી જિંદગીમાં ક્યારેય આવી વાનગી અમે જોઈ નથી.'
ધીમે ધીમે તેઓ અમારા ટેબલની આસપાસ ગોઠવાઈ ગયાં. યુરોપીય અને ભારતીય જીવન વિશે ઘણી વાતો નીકળી. એ સજ્જને કહ્યું, “તમે બધાં સારું ઇંગ્લિશ બોલો છો.'
“હા, અમને શાળામાં ઇતર ભાષા તરીકે ઇંગ્લિશ શીખવાની તક મળે છે. પરંતુ અમે ઇંગ્લિશમાં બોલીએ તે કદાચ તમને ગમે કે ન ગમે, એટલા માટે મેં મારી માતૃભાષામાં તમારી સાથે વાતચીતની શરૂઆત કરી. પરંતુ એ માટે ક્ષમા કરશો.'
“હા, ફ્રાન્સમાં કોઈ કોઈ લોકોને ઇંગ્લિશ ભાષાની સૂગ હોય છે. પરંતુ અમને એવી નથી. મારે તો વારંવાર યુરોપમાં અને ઇંગ્લેન્ડમાં ફરવાનું થાય એટલે ઇંગ્લિશ તો અમારે બોલવી જ પડે.”
પરસ્પર બીજી થોડીક વાતો થઈ. ત્યાં એ સજ્જને કહ્યું, “તમે અમને જિંદગીમાં ક્યારેય ન ચાખી હોય એવી વાનગી ખવડાવી છે. હવે હું પણ તમને એક એવી સરસ વસ્તુ ચખાડવા ઇચ્છું છું કે તમને પણ તમારી જિંદગીમાં કાયમ યાદ રહી જાય.” પછી એમણે કહ્યું, “થોભો, હું મારી ગાડીમાંથી એ લઈ આવું છું.”
એમ કહીને જ્યાં ગાડીઓ પાર્ક કરી હતી તે વિસ્તાર તરફ તે સજ્જન ગયા. થોડી વારે તેઓ પાછા આવ્યા. તેમના હાથમાં એક મોટો બાટલો હતો. એમણે કહ્યું, “આ એક ઉત્તમ પ્રકારનો શેપેઇન દારૂ છે. એ તમારે
૧૨૮ ૯ પ્રવાસ-દર્શન
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org