________________
“દેહાભિમાને ગલિતે, વિજ્ઞાતે ૫રમાત્માનિ, યંત્ર યંત્ર માનોયાતિ, તત્ર તત્ર સમાધયઃ” હું કર્તા, હું મનુષ્ય, હું સુખી, હું દુ:ખી, એ વગેરે પ્રકા૨થી રહેલું દેહાભિમાન તે જેનું ગળી ગયું છે, અને સર્વોત્તમ પદરૂપ પરમાત્માને જેણે જાણ્યો છે, તેનું મન જ્યાં જાય છે ત્યાં તેને સમાધિ જ છે. સુખ છે.
પરંતુ અનાદિકાલથી સુખસ્વરૂપ એવા સ્વાત્માનું જ વિસ્મરણ હોવાથી, ૫૨ભાવ જીવને સદી ગયો છે. પરંતુ જો જીવ દીર્ઘકાળ નિર્મળ બોધનું સેવન કરે, તો તે વિસ્મરણ અને અન્યભાવની થયેલી ભ્રમણા ટાળે છે.
“જિંદગી અલ્પ છે અને જંજાળ અનંત છે, સંખ્યાત ધન છે અને તૃષ્ણા અનંત છે. ત્યાં સ્વરૂપ સ્મૃતિ સંભવે નહિ, જ્યાં જંજાળ અલ્પ છે અથવા નથી. આમ સર્વ સિદ્ધિ છે ત્યાં સ્વરૂપસ્મૃતિ પૂર્ણ થવી સંભવે છે.
અમૂલ્ય એવું જ્ઞાનજીવન પ્રપંચે આવરેલું વહ્યું જાય છે. ઉદય બળવાન છે !'
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર “અહીં રાગમાં સુખ તો એક આરોપ છે. પહેલા રાગમાં સુખબુદ્ધિ થાય છે; પછી સુખમાં રાગ થાય છે. આમ સર્વત્ર સુખસુખાનુરાગનું ચક્ર ચાલે છે. સુખ-દુઃખની જેમ રાગદ્વેષ જોડિયા છે. રાગ, દ્વેષ વિના ટકી શકતો નથી. રાગ મૂળ ઇચ્છા છે. એ ઇચ્છાનો લય થાય ત્યારે અંતરાત્મા ય પામે છે. સુખ પામે છે”
અધ્યાત્મ જગતમાં આત્માના ગુણોના અનુભવને અનુભવ કહેવામાં આવે છે તે જ નિરુપાધિક સુખાનુભવ છે.’
શ્રી પ્રદ્યુમ્નસૂરિજી
Jain Education International
હૃદયપ્રદીપનાં અજવાળાં * ૧૫૩
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
