________________
૧૩૩
પ્રાકૃત વ્યાકરણ અભિમાનની ચિતા કરે; પ્રિય નજરે પડતાં, વ્યાકુલતાને લીધે (મારા જેવી) કેને પિતાની જાતનું ભાન રહે?”
पुत्तें जाएं कवणु गुणु अवगुणु कवणु मुएण जा बप्पीकी भुंहडी चम्पिज्जइ अवरेण ॥
સિ. હે. (૪. ૩૯૫ ઉ. ૬.) “જે શત્રુ બાપીકી ભયને દબાવે તે પુત્ર જન્મતાં ફાયદો –ને મરી જતાં ગેરકાયદે પણ શો ?”
संदेस काई तुहारेण जं संगहो न मिलिज्जइ सुइणन्तरि पिएँ पाणिएण पिअ पिआस किं छिज्जइ ॥
સિ. હે. (૪. ૪૩૪. ઉ. ૧) “જે સમાગમ કરીને ન મળાય તે તારા સંદેશાને શો ઉપયોગ? હે પ્રિય, સ્વમામાં પીધેલા પાણીથી ઓછી કાંઈ અસ છીપે છે?”
सरिहिं सरेहिं न सरवरेहि नवि उज्जाणवणेहि देस खण्णा होन्ति वढ निवसन्तेहिं सुअणेहि ॥
સિ. હે. (૪. ૪૨૨. ઉ. ૧૦.) નદીઓથી, તલાવોથી, સરેવરથી ને વળી ઉદ્યાને અને વનથી નહિ–પણ નિવાસ કરતા સજજનથી, હે મૂખ, દેશ સુંદર બને છે.”
खेड्य कयमम्हेहिं निच्छयं किं पयम्पह अणुरत्ताउ भत्ताउ अम्हे मा चय सामिअ॥
સિ. હે. (૪. ૪૨૧. ઉ. ૯) “અમે ખરેખર ક્રીડા કરી છે, અને તમે શું કહે છે?
ન્ને
ક. ૪૧: આ છે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
