________________
भीमसेनराजर्षिकथा
२८७
कृतोपायैरतिघनं नायकै नौस्वनोमकान् । (ततः मकत् ) नाऽपक्रामद पक्षणमन्नमुंबुचं कालतः ॥३१॥ चतुः शरणमुच्चार्याऽष्टादशोऽहः पदं त्यx(ज)न् । मिथ्यादुष्कृतमाधाय जंतुजातिषु चक्रिधा (चं त्रिधा) ॥३२॥ स्मरन् पंचपरमेष्ठिनमस्कारं सुभावतः । यावन्मुमूर्षुः पातेन व्यवहार्यस्तु सोऽबुंधेः ॥३३॥युग्मं॥ तावत् कुतोऽपि पा(प)लाश कुसुमाभमुखः श्रुकः । तमालनीलः सहसा भव्य-मानुष-वान् जगौ ॥३४॥ अपंडित ! मर्मु (मंतु) मृत्युं व्यवहारं स्त्यजत्यज । जीवितोपायमेतेषां श्रृणु मद्वचनादरी (रे) ॥३५॥ मा मां श्रुकं । तु जानातु शकुंतं कोमलत्विषं । अहमत्रा (त्र) नगस्याऽस्याऽधिष्टाता देवताग्रही ॥३६॥ दिगंतु जी (वि)तोपायं निषेद्धं मरणात् च वाम् । समायातोऽस्मि तस्मादुपायं श्रृणुताखिलम् ॥३७॥ युस्मास्वेको निजं मृत्युमंगीकृत्य प्रया( न्त्विह )त्विह । तीर्वाऽब्धि पर्वते प्रोच्छैः साहसी कृपयाऽन्वितः ॥३८॥ तत्र गत्वा च भारंडानुड्डाप्य खलु पक्षिणः । तद्वातेन च सर्वेषा जीवितं प्रददातु सः ॥३९॥ एवमीश्वरदत्तोऽथ श्रुत्वा तद्वाक्यमादरात् । प्रपच्छ सकलान् स्वीयान् तत्र यानार्थमुत्सुकः ॥४०॥ प्रदर्घामानलो( भो)ऽथ भीमसेनो गतत्रपः । दीनारशतमर्थित्वात् तीर्वाऽब्धि पर्वतं ययौ ॥४१॥ तेनोड्डापितभारंडपक्षप्रोद्भूतवायुना । प्रवालावर्त्तसंमुक्ता क्षणात् सा नौरथाऽचलत् ॥४२॥ अथ तत्र गिरौ भीमसेनो मनसि चिंतयन् । जीवितोपायमैक्षीष्ट पतीष्टवचनं शुकम् ॥४३॥ दृष्ट्वा तं शुकं प्रोचे महापुण्याममाप्यहो । इतो निर्गमनोपायं वद त्वं तरणेरिव ॥४४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
