Charnanuyoga Part 2

SR No.: 001957
Original Sutra Author: N/A
Author: Kanhaiyalal Maharaj
Publisher: Agam Anuyog Prakashan
Publication Year: 1998
Total Pages: 630
Language: Prakrit, Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, Conduct, & agam_related_other_literature
File Size: 18 MB

Page 42

સદાચરણ : એક બૌદ્ધિક વિમર્શ રીતે દુઃખના સાગરમાં તરતા એવા આપણા જેવા પામર પ્રાણીઓ જેવી રીતે ભેડ બકરીયોની સાથે ઉછરેલું સિંહનું બચ્ચું માટે વીતરાગ પ્રભુ કંઈપણ નથી કરતા છતાં પણ શરણભૂત વાસ્તવિક સિંહના દર્શનથી પોતાના પ્રમુખ સિંહત્વને પ્રગટ હોય છે. તેઓ દીવાદાંડી સમાન છે, માર્ગદર્શક છે, આદર્શ છે, કરી લે છે. તેના પ્રકાશમાં આપણે આપણી યાત્રા કરી શકીએ છીએ. પરંતુ એવી રીતે સાધક તીર્થંકરના ગુણ-કીર્તન કે સ્તવનથી એ ન ભૂલવું જોઈએ કે યાત્રા આપણે પોતે જ કરવાની છે, નિજમાં જિનત્વનો બોધ કરી લે છે. સ્વયંમાં નિહિત વિષ પૂરાણમાં કહ્યું છે કે
પરમાત્મશક્તિને પ્રગટ કરી લે છે. स्वधर्म कर्म विमुखः, कृष्ण कृष्णेति वादिनः ।
જૈન સાધના એ સ્વીકાર કરે છે કે ભગવાનની સ્તુતિ ते हरिद्वैषिणो मूढाः, धर्मार्थं जन्म यद्धरे ॥१
આપણી પ્રસુપ્ત અન્તરચેતનાને જાગૃત કરે છે અને આપણી જે લોકો પોતાનાં કર્તવ્યને ભૂલી બેઠા છે અને માત્ર સામે સાધનાના આદર્શનું એક જીવન્ત ચિત્ર ઉપસ્થિત કરે છે. કષ્ણ કૃષ્ણ કહીને ભગવાનનું નામ જપે છે. તે વસ્તુતઃ માત્ર એટલું જ નહીં તે આપણને આદર્શની પ્રાપ્તિ માટે પ્રેરણા ભગવાનના શત્રુ અને પાપી છે. કારણ કે ધર્મની રક્ષા માટે તો પણ આપે છે. જૈન વિચારકોએ સ્વીકાર કર્યો છે કે ભગવાનની સ્વયં ભગવાને પણ જન્મ લીધો હતો. ભક્તિમાં ત્યાગ અને સ્તુતિના માધ્યમથી વ્યક્તિ પોતાનો આધ્યાત્મિક વિકાસ કરી કર્મફળનો કરવાનો છે. (કર્તવ્ય) કર્મનો નહીં. બાઈબલમાં પણ શકે છે. જો કે તેમાં પુરુષાર્થ વ્યક્તિનો જ હોય છે. પરંતુ કહ્યું છે કે જે કોઈ ઈશા ઈશા પોકારે છે તે સ્વર્ગના રાજ્યમાં સાધનાના આદર્શ તે મહાપુરુષોનાં જીવન તેની પ્રેરણાના નિમિત્ત પ્રવેશ નહીં કરી શકે. પરંતુ તે જ પ્રવેશ કરી શકશે જે આવશ્યક હોય છે. ઉત્તરાધ્યયન સુત્રમાં કહ્યું છે કે સ્તવનથી પરમપિતાની ઈચ્છાનુસાર કામ કરે છે. (બાઈબલ જોન - દર્શન વિશદ્ધિ થાય છે. દષ્ટિકોણ સમ્યક બને છે અને પરિણામ ૨૯/૧૧).
સ્વરૂપને આધ્યાત્મિક વિકાસની દિશામાં આગળ વધી શકે છે.” મહાવીરે કહ્યું છે કે એક જે મારું નામ સ્મરણ કરે છે. જો કે જૈનધર્મમાં એમ માનવામાં આવે છે કે 'ભગવદ્ ભક્તિના અને બીજા જે મારી આજ્ઞાનું પાલન કરે છે તેમાંથી જે મારી ફલસ્વરૂપ પૂર્વસંચિત કર્મનો ક્ષય થાય છે. તો પણ તેનું કારણ આજ્ઞાનું પાલન કરે છે તે જ સાચા અર્થમાં મારી ઉપાસના પરમાત્માની કપા નહીં, પરંતુ વ્યક્તિના દષ્ટિકોણની વિશુદ્ધિ કરે છે.
જ છે.” આવશ્યક નિર્યુક્તિમાં ભદ્રબાહુ આચાર્યએ આ વાતનો વસ્તુત : શ્રદ્ધા કે ભક્તિ આવશ્યક તો છે જ પરંતુ તે સ્પષ્ટ રૂપથી સ્વીકાર કર્યો છે કે ભગવાનના નામસ્મરણથી કર્તવ્ય વિમુખતાની સૂચક નથી. જેવી રીતે કોઈ વ્યક્તિ પોતાના પાપ ક્ષીણ થાય છે.” * આચાર્ય વિનયચન્દ્રજી ભગવાનની સ્તુતિ પથ પર દઢ શ્રદ્ધા રાખે છે કે આ માર્ગ મને ગંતવ્ય સ્થાન પર કરતાં કહે છે કે - પહોંચાડશે તે વ્યક્તિ પોતાના લક્ષ્યસ્થાને પહોંચે છે. એવી જ
પાપ પાલકો પૂંજ બન્યો અતિ, માનો મેરુ આકારો .. રીતે શ્રદ્ધાનું સંબલ લઈને જે વ્યક્તિ જીવનમાં કર્તવ્ય કરે છે. તેજ જીવનમાં પોતાના લક્ષ્યને પ્રાપ્ત કરે છે. સન્ત આનંદઘને
તે તુમ નામ હુતાશન સેતી, સહજ હી પ્રજલત સારો / સ્પષ્ટ રૂપમાં કહ્યું છે
હે પ્રભુ! આપના નામરૂપી અગ્નિમાં એટલી શક્તિ છે.
કે તેનાથી મેરુ સમાન પાપ સમૂહ શિધ્ર હી નષ્ટ થઈ જાય છે. "શુદ્ધ શ્રદ્ધા વિના સર્વ કિરિયા કરી,
પરંતુ આ પ્રભાવ ભગવાનના નામનો નહીં સાધકની આત્મિક છાર પર લીપનો તેહ જાણો રે”
શક્તિનો છે. જેવી રીતે માલિકના જાગવાથી ચોર ભાગી જાય જેવી રીતે રાખ પર લીંપણું નિરર્થક હોય છે. એવી જ છે,
છે તેવી રીતે પ્રભુના સ્વરૂપ ધ્યાનથી આત્મચેતના કે સ્વશક્તિનું રીતે શ્રદ્ધાના અભાવમાં ધર્મ ક્રિયાનો કોઈ અર્થ નથી. પરંતુ એ
ભાન થાય છે અને પાપરૂપી ચોર ભાગી જાય છે. પણ યાદ રાખવું જોઈએ કે આચરણના અભાવમાં માત્ર શ્રદ્ધાનું પણ કોઈ મૂલ્ય નથી ! જૈનદર્શનમાં ભક્તિના સાચા સ્વરૂપને સખ્યાનનું સ્વરૂપ અને સ્થાન : સ્પષ્ટ કરતાં ઉપાધ્યાય શ્રી દેવચન્દ્રજી લખે છે કે
બંધન કે દુઃખના કારણોની વિવેચનામાં લગભગ બધા અજકુલગત કેશરી લહેરે, નિજ પદ સિંહ નિહાલા વિચારકોએ અજ્ઞાનને એક મુખ્ય તત્ત્વ માન્યું છે અને એટલા
તિમ પ્રભુભક્તિ ભવિ લહેરે, આતમ શક્તિ સંભાલા માટે દુ:ખ વિમુક્તિના ઉપાયોમાં જ્ઞાનને મુખ્યતા આપી છે. (૧) ઉદ્દધૃત ભગવત ગીતા (રાધાકૃષ્ણનું) ભૂમિકા પૃ. ૭૧ (૨) આવશ્યકવૃત્તિ પૃષ્ઠ ૬૬૧/૬૬૨ ઉદ્દધૃત અનુત્તરોપપાતિક દશા ભૂમિકા પૃ. ૨૪ (૩) ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર - ૨૯૯
(૪) આવશ્યક નિર્યુક્તિ - ૧૦૭૬ For Private37ersonal Use Only