Dharmakathanuyoga Part 2

SR No.: 001953
Original Sutra Author: N/A
Author: Kanhaiyalal Maharaj, Dalsukh Malvania
Publisher: Agam Anuyog Prakashan
Publication Year: 1991
Total Pages: 538
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, Story, Literature, & agam_related_other_literature
File Size: 14 MB

Page 384

ધર્મકથાનુગ–મહાવીર-તીર્થમાં જ માલિ નિદ્ભવ કથાનક : સૂત્ર ૨૮
ત્યારપછી તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારે પોતાની (ભોજનનું પરિમાણ) વગેરે સ્વરૂપવાળા ધર્મનું મેળે જ પંચમુષ્ટિ લોન્ચ કર્યો, લોચ કરીને તે પ્રરૂપણ કરો.' જ્યાં કામણ ભગવાન મહાવીર હતા ત્યાં આવ્યો, ૨૮. ત્યાર બાદ શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે પાંચસો ત્યાં આવીને શ્રમણ ભગવાન મહાવીરની ત્રણ પુરુષોની સાથે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારને પોતે જ વાર આદક્ષિણ-પ્રદક્ષિણા કરી, પ્રદક્ષિણા કરીને પ્રવૃતિ –પાવતુ સામાયિક વગેરેથી લઈને વંદન-નમસ્કાર કર્યા, વંદન-નમસ્કાર કરીને
અગિયાર અંગેનું તેણે અધ્યયન કર્યું, અધ્યયન આ પ્રમાણે પ્રાર્થના કરી “હે ભદન્ત ! આ
કરીને ઘણા ચતુર્થ ભક્ત, છઠ, અમ, પાંચ, સંસાર જરા અને મરણથી દીપ્ત છે, આ બાર, અર્ધમાસ અને માસક્ષમણ વગેરે વિચિત્ર સંસાર પ્રદીપ્ત છે. હે ભગવન્! આ સંસાર તપકર્મ વડે આત્માને ભાવિત કરતો વિહરવા દીપ્ત-પ્રદીપ્ત છે.
લાગ્યો. જે પ્રમાણે કઈ ગાથાપતિ પોતાના ઘરમાં
જમાલિ દ્વારા જનપદ વિહારની પ્રાર્થના : આગ લાગવાથી ઘરમાંથી જે અ૫ ભારવાળી ભગવાન મહાવીરનું મીનછતાં બહુ મૂલ્યવાન વસ્તુ હોય છે તેને લઈને ૨૯, ત્યાર બાદ અન્ય કોઈ દિવસે તે જમાલિ અનગાર પોતે એકાંતમાં ચાલ્યો જાય છે, તે વિચારે છે કે જ્યાં શ્રમણ ભગવાન મહાવીર હતા ત્યાં આવ્યા. અગ્નિમાંથી બળતો બચાવેલ આ પદાર્થ મારે
આવીને શ્રમણ ભગવંત, મહાવીરને વંદન માટે જીવનમાં આગળ પાછળ હિત માટે છે, નમસ્કાર કર્યા, વંદન નમસ્કાર કરીને આ સુખ માટે છે, કુશળતા માટે અથવા સામર્થ્ય પ્રમાણે પ્રાર્થના કરી–“હે ભદન ! આપની માટે, કલ્યાણ માટે અને ભવિષ્યમાં ઉપભોગ
અનુમતિથી હું પાંચસો અનગારની સાથે માટે ઉપયોગી થશે
જનપદમાં–બહારના દેશોમાં વિહાર કરવાને તે જ પ્રમાણે હે દેવાનુપ્રિય ! મારું પણ આ
ઇચ્છું છું.' એક આત્મા રૂપી પાત્ર છે, જે મને ઇષ્ટ, કાંત,
ત્યારે શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે જમાલિ પ્રિય, મનશ, મનામ, સ્થિરતા અને વિશ્રામ- અનગારની આ વાતનો આદર ન કર્યો, સ્થાન રામાન, સમ્મત, બહુમત, અનુમત સ્વીકાર ન કર્યો, પરંતુ મૌન રહ્યા. ત્યાર પછી અને રત્નના ડબ્બા સમાન છે. એટલા માટે તે જમાલિ અનગારે શ્રમણ ભગવંત મહાવીરને
જ્યાં સુધી તેના (આધારરૂપ) શરીરને શીત, બીજી વાર, ત્રીજી વાર પણ એ પ્રમાણે કહ્યું કે– ઉષ્ણ, ભુખ, તરસ, ચોર, લાલ, દંશ, મસક હે ભગવન્! આપની અનુમતિથી હું પાંચસો વાત-પિત-કફ-સન્નિપાત આદિ વિવિધ રોગો,
સાધુ સાથે બહારના દેશોમાં વિહાર કરવાને પરીષહ, ઉપસર્ગ સ્પર્શ કરે નહીં ત્યાં સુધીમાં ઇચ્છું છું.' જો હું આ આત્માને બહાર કાઢી લઉં તો
પછી શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે જમાલિ પરલોકને માટે હિતકારી, સુખકારી, સામર્થ્યકારી
અનગારની આ વાતનો બીજી વાર, ત્રીજી વાર અને પછીથી નિ:શેષરૂપે કલ્યાણકારી થશે.
પણ આદર ન કર્યો, સ્વીકાર ન કર્યો, પરંતુ એટલા માટે હે દેવાનુપ્રિય! હું ઇચ્છું છું શાંત રહી મૌન રહ્યા. કે આપ પોતે જ મને પ્રવૃજિત કરો, આપ જમાલને જનપદ વિહાર અને શ્રાવસ્તી પોતે જ મને મુંડિત કરો, મારો લંચ કરો, આગમનઆપ પોતે જ મને શિક્ષા દો, અને આપ ૩૦. ત્યાર બાદ જમાલિ અનગારે શ્રમણ ભગવંત પોતે જ મને આચાર, ગોચરી, વિનય, વૈનાયિક, મહાવીરને વંદન-નમસ્કાર કર્યા, વંદન નમસ્કાર ચરણ-સત્તરી, કરણ-સત્તરી, સંયમ-માત્રા, માત્રા કરીને શ્રમણ ભગવંત મહાવીર પાસેથી અને