Dharmakathanuyoga Part 2

SR No.: 001953
Original Sutra Author: N/A
Author: Kanhaiyalal Maharaj, Dalsukh Malvania
Publisher: Agam Anuyog Prakashan
Publication Year: 1991
Total Pages: 538
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, Story, Literature, & agam_related_other_literature
File Size: 14 MB

Page 338

૧૮૩
ધર્મકથાનુયોગ–મહાવીર-તીર્થ માં કેણિકનું......અને ધર્મશ્રવણું કથાનક : સૂત્ર ૩૦૮
m
n mnuninanananananan મારવામાં આવ્યા હતા. ત્યાં ચંદન-ચર્ચિત નીલ, નીલ છાયાવાળું, હરિત, હરિત છાયાવાળું, મંગળકળશ મુકવામાં આવ્યા હતા. તેનું શીતળ, શીતળ છાયાવાળું, સ્નિગ્ધ, સ્નિગ્ધ પ્રત્યેક દ્વાર ચંદન-કળશ અને તોરણથી સુશો- છાયાવાળું, ગાઢ, ગાઢ છાયાવાળું, સઘન ભિત કરવામાં આવેલ હતું.
શાખાઓની છાયાવાળું અને મહા મેઘસમૂહ છતથી માંડી ભોંયતળિયા સુધી મોટી મોટી જેવું રમ્ય હતું. ગોળાકાર લાંબી લાંબી પુપમાળાઓ ત્યાં તે ઉપવનનાં વૃક્ષો ઉત્તમ મૂળ, કંદ, થડ, લટકતી રહેતી હતી. ત્યાં પંચરંગી પુષ્પોના છાલ, શાખા, પાંદડાં, ફૂલો, ફળો અને બીજોઢગલા કરવામાં આવ્યા હતા. કુણાગરુ, ઉત્તમ થી સંપન્ન હતાં. તે આનુપાતિક રૂપમાં સુંદર કુદુરુક અને તુરુક અગર (લોબાન)ની અને ગોળાકાર રૂપે વિકસિત હતાં. તેમને એક ધૂપની મઘમઘતી સુગંધ થી ત્યાંનું વાતાવરણ એક થડ અને અનેક અનેક શાખાઓ હતી. અત્યંત મનોહારી બન્યું હતું. ઉત્તમોત્તમ તેમનો મધ્ય ભાગ અનેક શાખાઓ, પ્રશાખાસુગંધી દ્રવ્યોની સુવાસથી ધૂપસળી જેવું તે એના વિસ્તારથી વિશાળ બનેલ હતો. તેમનાં
ત્ય બન્યું હતું. તે ચૈત્ય નટો, નર્તકે, સઘન, વિશાળ અને સુઘડ થડ અનેક મનુષ્ય મલે, મુષ્ટિક, વિદૂષકો, પ્લવકે, કથાકારો,
દ્વારા ફેલાવાયેલી ભુજાઓમાં પણ ન સમાય રાસકારે, ભવિષ્યકથન કરનારાઓ, લંખો, તેવાં હતાં. મંખો, વાજિંત્રવાદકે, વીણાવાદકે, ભોજક
[અન્ય વાચના મુજબ આટલો પાક વધુ છેઅને માગધાથી ભરાયેલ હતું.
તેમની શાખાઓ પૂર્વ-પશ્ચિમ લાંબી અને અનેક જનો અને જનપદમાં તે ચૈત્યની
ઉત્તર-દક્ષિણમાં પહોળી હતી, તથા તે સારી કીર્તિ પ્રસરી હતી, અનેક લોકો માટે તે દાન
રીતે વહેંચાયેલ લાંબી લાંબી શાખા-પ્રશાખાઓ કરવાનું સ્થાન, અર્ચનીય, વંદનીય, નમસ્કર
વાયુ દ્વારા રૂંધી ન શકાય તેવી રીતે અધોણીય, પૂજનીય, સત્કારણીય, સન્માનીય, કલ્યાણ
મુખ પત્રોથી વ્યાપ્ત અને નમેલી હતી.] અને મંગળરૂપ, દેવરૂપ અને ચૈત્યરૂપ હતું, વિનયપૂર્વક પર્યું પાસના કરવા યોગ્ય હતું, તેમનાં પાંદડાં છિદ્ર વિનાનાં અવિરલ, દિવ્ય, સત્ય, સોપાય-આરાધના કરનારની એકબીજાને અડેલાં, નીચે તરફ લટકતાં અને કામનાને સફળ કરનાર, તત્કાલ સહાય કરનાર ઉપદ્રવ રહિત અર્થાત્ નીરોગી હતાં. તેમાંથી . હતું. હજારે યાગ-પૂજાવિધિઓનું તે સ્થાન જૂનાં પીળાં પાન ખરી ગયાં હતાં અને નવીન હતું. ત્યાં આવી આવીને અનેક લોકો “પૂર્ણ લીલાં . ચમકતાં પાંદડાંની સઘનતાથી ત્યાં ભદ્ર ત્ય,’ ‘પૂર્ણભદ્ર ચૈત્ય” એમ તેની અંધારું અને ગંભીરતા નજરે પડતાં હતાં. અર્ચના કરતા હતા.
નવાં પરિપુષ્ટ પાંદડાં અને કોમળ, ઉજજવળ વનખંડ
હલતી કુંપળ અને પ્રવાળો-અંકુરોથી તેમનાં
અગ્રભાગ શોભતાં હતાં. ૩૦૮. તે પૂર્ણભદ્ર ચત્યની પાસે એક વિશાળ
વનખંડઉપવન હતું. તે ઉપવન શયામ, શ્યામ તે વૃક્ષા સદૈવ પુષ્પ, મંજરી, પત્રો, કાંતિવાળું, નીલરંગી, નીલ કાંતિવાળું, હરિ- ફૂલોનો ગુચ્છો, ગુલ્મો અને પત્રગુચ્છાથી તવર્ણન, હરિત આભાવાળું, શીતળ, શીતળ યુક્ત રહેતાં હતાં. તેમાંનાં કેટલાંક વૃક્ષો એવાં આભાવાળું, સ્નિગ્ધ, સ્નિગ્ધ આભાવાળું, પણ હતાં જે સદાય સમોણી રૂપે સ્થિર હતાં, ગાઢ, ગાઢ આભાવાળું, કુષ્ણ, કૃષ્ણ છાયાવાળું, કેટલાંક એવાં હતાં જે સદા યુગલ રૂપે જ