Vasudevhindi Part 1

SR No.: 001888
Original Sutra Author: Sanghdas Gani
Author: Chaturvijay, Punyavijay
Publisher: Atmanand Jain Sabha
Publication Year: 1930
Total Pages: 210
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Story, & Literature
File Size: 18 MB

Page 108

पाणिग्गहणं ] पेढिया।
.९९ पडलाणि भंजमाणा, पाउसकालबलाहगा इव गुलगुलेमाणा, नयरजणं खलिय-पडिय-विसंठुलं हय-विहलवयणं वीसरसरोरसियं ‘सामि !, भाय!, मातुल! परित्तायसु' त्ति पलायणपरं कुणमाणा समंततो परिभमिया । रुप्पिणा ससंभमं पुच्छियं-को इमो नयरस्स खोभो ?। ततो से कहियं उवलद्धकारणेहिं पुरिसेहि-देव ! चंडालकुक्कुरेहिं हत्थी खडओ, तेण भीएण पलायमाणेण हथिणो भीया. तेहिं भीएहिं परिभमंतेहिं परियत्तियमिव नयरं । तओ 5 चिरेण पसंतं । मूसएहिं खइयाओ वरत्ताओ हत्थीणं, तओ ते उद्दामा भमिउमाढत्ता । कुमारपाणेहि य वरत्ताओ दंसियाओ, ताओ महग्याओ पणेत्ता पकासा जाया।संबस्स न बुड्डिगारूवं कयं, पविट्ठा य रुप्पिसमीवं । पण्णत्ती य संबस्स निस्सिया भणइ-देव ! सुणह, सुयमम्हेहिं-तुब्भे किर वेदभि कुमारिं पाणाण देह त्ति. ण य खत्तिया मिच्छावाई. जइ य अवस्सं पाणाणं दायवा कण्णा, मज्झ दारयसरिसं वरं न लब्भिहिह अण्ण. जंपह जं पत्तं ।10 ततो रोसरत्तनयणो भणइ-वञ्चह, अतीव, चिंतेमि ताव त्ति। अवगएसु य पडिहारो सद्दाविओ, भणिओ य-कीस ते पाणा पवेसिया ?। सो भणइ-देव! न पासामि णं पविसंते, केवलं अइगया( ग्रन्थाग्रम्-२७०० )दिट्ठा । सभागया मणुस्सा भणिया-पाणा इह कण्णानिमित्तं पलवंति, ण कोइ णे ते निब्भच्छेइ ?। ते भणंति-सामि ! तीसे पाणथेरीए अच्छीहिंतो मसगवट्ठीओ निग्गच्छंति, तेहिं मसगेहिं णे नयणाणि छाइयाणि, तेहिं खज्जमाणा 15 मूगा इव संवुत्ता मो. मायंगवुड्डीए सह गया मसगा। ततो तस्स रण्णो मंतीहिं सह समवाओ जातो---पाणरूवी को होज सो तरुणो ओयंसी ?. हत्थी कुकुरेहिं तस्स संतिएहिं भग्गो । तत्थ केइ भणंति–देव ! कोइ देवो विजाहरो वा एएण वेसेण कुमारिं वरेइ. अइंतो निग्गच्छंतो वा न दीसति, नत्थि एत्थ संसओ. न फरुसेयवो सो पाणो, किंचि उवघायं करेज त्ति । 'को पुण उवाओ तेसिं निवारणे ?' त्ति राया पुच्छइ । मंतीहिं भणियं-20 'कुमारी दिण्णसयंवरा अम्ह' त्ति वत्तत्वं । बितियदिवसे रयणहत्था वुड्डा पुरतो ट्ठिया राइणो, गिहीयाणि रयणाणि अहिगतेहिं । मायंगवुड्डा भणति-देव! किं चिंतियं ते ?, भणह, तो सकाले अण्णत्थं चिंतियं काहामो । रण्णा णिज्झाइया सभा, मुणवयधरी दिट्ठा । ततो णेणं भणिया मातंगी-विदिण्णसयंवरा कण्णा वेदब्भी, तीए ण पभवामि अहं । मायंगवुड्डाए भणियं-जइ एवं पस्सउ मे दारगं, सा णाम पमाणं । रण्णा भणियं-एवं होउँ त्ति, अतीह 25 त्ति । अदिट्ठाणि णिग्गयाणि पाणाणि । पुच्छिया सभागया रण्णा-कीस भे किंचि न भणह ? । ते भणंति-देव! किं भणामो ?, इदाणिं अम्हे सचेयणा संवुत्ता. देव! एएण रूवेण छलिउकामो न फरुसेयबो । पज्जपणेण य वेयब्भीए दसिओ अप्पा । तीए दिट्ठा दो वि जणा । पुच्छिया अणाए-के तुन्भे देवरूविणो इहमइगया ? किम वा ? । ते भणंतिअम्हे पज्जुण्ण-संवा जइ ते सुया. मातुलेण भणिया-'पाणाणं देमि वेयभि, न य पज्जु-30
१यमाणं नयरं कु° शां० विना ।। २ शां० विनाऽन्यत्र-हत्थी खोभिया, तेहिं पुरं परिययंतेहिं परियत्तियमेवं । तओ क ३ उ० ॥ ३ °मारद्धा शां. विना ॥ ४ पत्तता प° शां० विना ॥ ५०थ चित्तं का शां०॥६ तेण शां०॥ ७ होहि त्ति शां०॥ ८°दाणी म्ह सशां०॥