________________
-
-
-
-
-
-
-
-
-
અધ્યયન દશમં ]
૩૩૯ ==વળી ને જે વિવિધ લબ્ધિઓરૂપ ફä==દિને, વસ્ત્ર વગેરેની ભેટરૂપ સરળ-સત્કાર અને સ્તુતિ, પ્રશંસાદિરૂપપૂબ પૂજાને રણ તજે,(માન સન્માન વગેરેનેન ઈરછે) જ્ઞાનાદિમાં જેને શિવા=આત્મા સ્થિર હોય અને શનિ= માયા રહિત હય, તે ભાવભિક્ષુ જાણ. (૧૦-૧૭)
સિળમી ગાથામાં કંઇ વિશેષણ વસ્ત્ર–પાત્રાદિ ઉપધિને અંગે અને અહીં આહારને અંગે કહેલું હોવાથી પુનરુક્તદેષ નહિ સમજવો. સંયમના પાલનમાં તે તે લબ્ધિ કે માન સન્માન વગેરે મેળવવાનું યેય સંસારવર્ધક હેવાથી તેને તજે, જ્ઞાનાદિમાં રમણતા હોય તે જ જડવૃત્તિઓને ટાળી અધ્યાત્મભાવમાં રહી શકે અને એ સઘળા ગુણો છતાં માયા હોય તે સર્વ ગુણોને નાશ થાય, માટે માયારહિત હોય તે ઉત્તમભિક્ષુક સમજવો.] (४८०) न परं वएज्जासि 'अयं कुसीले',
जेणन कुप्पेज्जन तं वएज्जा। जाणिय पत्तेयं पुण्णपावं;
કરા ન સમુ ને સ મિનહૂ ૦-૧૮ના ને જે સાધુ પ્રચ=પ્રત્યેક જીવને બાંધેલાં પુorવાવં પુણ્ય કે પા૫ સ્વયં ભેગવવાં પડે છે, એમ જ્ઞાજિક સમજીને (પાપ બંધાય તે રીતે સ્વસાધુમંડલ સિવાયના) વ=પર સાધુને “બ કુરું=“આ કુશીલ છે? વગેરે a sumરિ=ન કહે. એટલું જ નહિ, નેળન=જે બોલવાથી બીજે ગુQા કેપે તંત્રતેવું વચન સર્વથા
વા=ન બોલે અને સત્તા પોતાને સમુદાપ્રશંસે નહિ, તે ઉત્તમ સાધુ જાણો. (૧૦-૧૮)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
WWW.jainelibrary.org
