________________
અધ્યયન પાંચમું-ઉ૦ બીજો] (૧૯૨) વત્તા સુધો, વડું વાવં પુત્ર
दुत्तोसओ य सो होइ, निव्वाणं च न गच्छइ ॥२-३२॥
શિયા=કદાચિત્ (કેઈ સુદ્રસાધુ) કારૂઓ એકલે (ગોચરી ફરતાં અશનાદિ શ્રેષ્ઠ આહારને અદ્ધ મેળવીને
મેળ=રસના લેભથી (એમ વિચારે કે) g=આ ભજન ગુરુને ફારૂલ્ય સંત દેખાડવાથી તેને શ્રેષ્ઠ Quizજોઈને તેઓ મા સાચા રખે લઈ ન લે, (માટે છુપાવું એવી ચરબુદ્ધિથી મળેલી સારી વસ્તુને બીજી સામાન્ય વસ્તુ નીચે વિહિરૂ છુપાવે. (૨-૩૧) તે કાનુગોઆમાથે ગુ–શ્રેષ્ઠ વસ્તુને પિતે ઈચછત, રસમાં સુકોલુબ્ધ (ભેજન જેવી ક્ષુદ્ર વસ્તુ માટે માયા કરીને ) વડું ઘણું જાઉં-પાપને પદવડું કરે (બાંધે, તે પાપકર્મના ઉદયથી અન્યભવે દરિદ્ર થાય, આ ભવમાં પણ) સોતે દુત્તો સગો દુતેષી (અસંતોષી) થાય અને નિવાગંત્ર મુક્તિને (અથવા ચિત્તની શાન્તિને) ન પામે. (૨-૩૨)
[ગુરુ આજ્ઞાથી અને સર્વ સાધુઓના પુણ્ય તથા પવિત્ર ચારિત્રના પ્રભાવથી મળેલી સર્વ વસ્તુ ગુરુને સોંપી તેઓ જે જેટલું આપે તે વાપરવાથી મનને સંયમ તથા અનાદિ બસના મંદ થાય અને વૈરાગ્યાદિ ગુણે પ્રગટે. અન્યથા જડવૃત્તિને જેમ જેમ પોષણ મળે તેમ વધે અને પરિણામે ચોરી કરવાને પણ પ્રસંગ આવે. ગુરુને યથાર્થ કહેવું, બતાવવું અને સોંપી દેવું, તેને ગોચરીની આલોચના કહી છે. એનાથી આત્માને ઘણું લાભ થાય છે. હૃદયને ચેરવાથી ગુરુની સાથે રહી ન શકાય, પતન થાય અને સ્વછંદીપણાથી ભવભ્રમણ વધે. કર્મમાં મોહનીય, ઈન્દ્રિયોમાં રસના, તેમાં બ્રહ્મચર્ય અને ગુપ્તિઓમાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
