________________
અધ્યયન પાંચમુ ]
(૬૪) લોવાય વિત્તમં વાળું, વિરું વિન્ગદ્
संकमेण न गच्छिज्जा, विज्जमाणे परकमे ॥१-४॥
૭૭
રસ્તે ચાલતાં જોવચ ખાઇ-ખાડાને વિસમ-ખાડાટેકરાને (કે આકરા ઢાળને) લાજું=ખીલા-ખુંટા વગેરેને અને વિત્ત કાદવને વિત્ત=સર્વ રીતે તજે. સયમશરીર ઉભયની રક્ષા માટે વિન્નમાળ પદમે=મીજો માગ હાય તા સંમેળ-સ ક્રમ માર્ગે (પાણી કે ખાડા વગેરેના ઉલ્લંઘન માટે મૂકેલાં કાઇ-પત્થર વગેરે ઉપર) ન ચાલે. બીજા માના અભાવે પણ કોઈ જીવ હણાય નહિ તેમ સાવધ થઇને ધીમે ધીમે ચાલે. (૧--૪) (૬૫) દંતે ય સે તત્ત્વ, વવહતે હૈં સંગ” |
हिंसेज्ज पाणभूयाई, तसे अदुव थावरे || १ - ५ || કારણ કે-ખાઈ-ખાડા-ટેકરા વગેરે ઉપર ચાલતાં સે= તે સંન=સાધુ તથ—ત્યાં નવદંતે=પડે, અથવા વ ંતે= પગ વગેરે ખસે તેા વાળ=મેઇન્દ્રિયાદિ તમે ત્રસ અથવા મૂયા એકેન્દ્રિય થારે=સ્થાવર જીવાને હશે. એથી સયમની અને પડી જાય તે શરીરની (પેાતાની) વિરાધના થાય. (૧-૫)
(૬૬) તખ્તા તેળ ન ગચ્છિન્ના, સંગ” મુસમાદ્દિવ । सह अन्नेण मग्गेण, जयमेव परकमे ॥ १-६ ॥ તે કારણે સયત અને સુસમાહિત (જિનાજ્ઞાપાલક) મુનિ ઉત્સગથી તેવા નિષિદ્ધ માગે ન ચાલે. અપવાદે ખીજો
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
