________________
जायम्मि जाणभंगे पावियफलहो समुद्दमज्झम्मि । दिट्ठो पियंवयाए अह नीओ तेण सट्ठाणं ॥ ६० ॥ तं जं तुमए पुटुं तं एवं साहियं नरवरिंद ! । मिलिही पुण अजेव य वियालसमयम्मि सो तुज्झ ॥ ६१ ॥ सोऊण सूरिवयणं राया सुरसुंदरी य देवी य । पत्ता य गुरुपमोयं परिसा सव्वावि संविग्गा ॥ ६२ ॥ तत्तो रन्ना भणियं जाव य पुत्तेण संगमो ताव । काहामि तओ सहलं मणुयत्तं तुह पासम्मि ॥ ६३ ॥ एत्थंतरम्मि पणमिय धणदेवो भणइ सुप्पइट्ठगुरुं । तइया पल्लीभंगे जाए घोरम्मि संगामे ॥ ६४ ॥ कणगवईइ बलेणं हएसु नटेसु भिल्लसुहडेसु । किं जायं तुम्हाणं कहवा समणत्तणं पत्तं ? ॥ ६५ ॥
जाते यानभङ्गे प्राप्तफलकः समुद्रमध्ये । दृष्टः प्रियंवदयाऽथ नीतस्तेन स्वस्थानम् ॥६० ॥ तद्यत् त्वया पृष्टं तदेतद् कथितं नरवरेन्द्र ! । मीलिष्यति पुनरद्यैव च विकालसमये स तव ॥६१ ॥ श्रुत्वा सूरिवचनं राजा सुरसुन्दरी च देवी च । प्राप्ताश्च गुरुप्रमोदं पर्षत् सर्वाऽपि संविग्ना ॥ ६२ ॥ ततो राज्ञा भणितं यावच्च पुत्रेण सङ्गमस्तावत् । करिष्यामि ततः सफलं मनुष्यत्वं तव पार्श्वे ॥ ६३ ॥ अत्रान्तरे प्रणम्य धनदेवो भणति सुप्रतिष्ठगुरुम् । तदा पल्लीभड्ने जाते घोरे सङ्ग्रामे ॥ ६४ ॥ कनकवत्या बलेन हतेषु नष्टेषु भिल्लसुभटेषु । किं जातं युष्माकं कथं वा श्रमणत्वं प्राप्तम् ? ॥ ६५ ॥
सुरसुन्दरीचरित्रम्
पञ्चदशः परिच्छेदः
६०१
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
