________________
एवं हि कए अहवा न होज्ज वियणा पंभूयकालीया । मरणार तक्खणेणं इमरस अव्वत्तचित्तस्स ॥ २४ ॥ ता गंतूणं कत्थवि मुंचामि अमाणूसम्मि ठाणम्मि । तण्हाछुहाभिभूओ मरिही सयमेव दुक्खेण ॥ २५ ॥ इय चिंतिऊण मुक्को वेयड्डसिलायलम्मि वियणम्मि । सो तुह पुत्तो नरवर! सुरोवि पत्तो नियं ठाणं ॥ २६ ॥ नरवर! अच्छउ एयं कहेमि अन्नं कहंतरं ताव । ईसाणाओ चविओ विजुप्पहो एत्थ वेयड्डे ॥ २७ ॥ दक्खिणसेढीइ पुरे रमणीए रयणसंचए पवरे ।। पवणगइखयरपुत्तो उववन्नो बउलवइयाए ॥ २८ ॥ नामेण चित्तवेगो एत्तो देवीवि चंदरेहा सा। चविऊण य उप्पन्ना नयरे सिरिकुंजरावत्ते ॥ २९ ॥
एवं हि कृतेऽथवा न भवेत् वेदना प्रभूतकालिकी। मरणात्तत्क्षणेन अस्याऽव्यक्तचित्तस्य ॥ २४ ॥ तस्मात् गत्वा कुत्रापि मुञ्चाम्यमानुष्ये स्थाने । तृष्णाक्षुधाभिभूतो मरिष्यति स्वयमेव दुःखेन ॥ २५ ॥ इति चिन्तयित्वा मुक्तो वैताढयशिलातले विजने । स तव पुत्रो नरवर ! सुरोऽपि प्राप्तो निजं स्थानम् ॥ २६ ॥ नरवर ! आस्तामेतद् कथयाम्यन्यं कथांतर तावत् । । ईशानाच्च्युतो विद्युत्प्रभोऽत्र वैताढये ॥ २७ ॥ दक्षिणश्रेण्यां पुरे रमणीये रत्नसञ्चये प्रवरे । पवनगतिखेचरपुत्र उपपन्नो बकुलवत्याः ॥ २८ ॥ नाम्ना चित्रवेग इतो देव्यपि चन्द्ररेखा सा । च्युत्वा चोत्पन्ना नगरे कुञ्जरावर्ते ॥ २९ ॥ १. प्रभूतकालिकी । २. कथान्तरम् अन्यां कथाम् ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
पञ्चदशः परिच्छेदः
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
