________________
पच्चक्खमेव एगं जं च पमाणं, न जुत्तमेयंपि । पच्चक्खपरोक्खाई दुन्नेव जओ पमाणाइं ॥ ६० ॥ लोयपयारणहेउं इच्चाई जमुत्तमहलमेयंपि । रागद्दोसविमुक्का सव्वन्नू सव्वलोगहिया ॥ ६१ ॥ तेहि पणीयं सत्थं तेसिं आणाइ जं च अन्नेहिं । कह तं धुत्तपणीयत्तणेण होज्जापमाणंति ? ॥ ६२ ॥ तम्मि य भणिओ जीवो अन्नभवो तस्स होइ परलोगो । ता पंचभृयसमुदयरूवो जीवो कहं मुद्धे ! ? ॥ ६३ ॥ सिद्धम्मि य परलोगो बंभव्वयपालणाई सव्वंपि । तब्भणियं ता जुत्तं काउं सव्वं हियत्थीणं ॥ ६४ ॥ गम्मागम्मविभागं इच्चाई जमुत्तमहलमेयंपि । जिणवयणनिसिद्धत्ता परलोए दुक्खहेउत्ता ॥ ६५ ॥
प्रत्यक्षमेवैकं यच्च प्रमाणमिति, न युक्तमेतदपि । प्रत्यक्षपरोक्षे द्वैव यतः प्रमाणे ॥६० ॥ लोकप्रतारणहेतुमित्यादि यदुक्तमफलमेतदपि । रागद्वेषविमुक्ताः सर्वज्ञाः सर्वलोकहिताः ॥ ६१ ॥ तैः प्रणीतं शास्त्रं तेषामाज्ञादि यच्चाऽन्यैः । कथं तद्भूतप्रणीतत्वेन भवेदप्रमाणमिति ? ॥ ६२ ॥ तस्म॑िश्च भणितो जीवोऽन्यभवस्तस्य भवति परलोकः । तस्मात् पञ्चभूतसमुदायरूपो जीवः कथं मुग्धे ! ? ॥ ६३ ॥ सिद्धे च परलोके ब्रह्मचर्यपालनानि सर्वमपि । तद्भणितं तस्मात् युक्तं कर्तुं सर्वं हितार्थीनाम् ॥ ६४ ॥ गम्यागम्यविभागमित्यादि यदुक्तमफलमेतदपि । जिनवचननिषिद्धत्वात् परलोके दुःखहेतुत्वात् ॥ ६५ ॥ १. अहलं-अफलम् । २. प्रणीतं-रचितम् । ३. तस्मिन्-रचितम् ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
द्वादश: परिच्छेदः
४७५
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
