________________
एत्तियमित्तं भणिउं सोयसमुब्भुयगरुर्मन्नुवसा । थूलंसुए मुयंती निहुयं रोउं पवत्ता सा ॥ १४४ ॥ एत्थंतरम्मि रन्नो अद्धासणसंगयाए देवीए । कमलावईए गहिया रोवंती सा निजुच्छंगे ॥ १४५ ॥ भणिया वच्छे ! मा रुय न होइ दीवंतरं इमं सुयणु ! । हत्थणपुरं हि एवं एसो राया अमरकेऊ ॥ १४६ ॥ कमलाई अहंपि हु, सहोयरो होइ तुह पिया मज्झ । वच्छे ! तुमंपि अम्हं सुयपुव्वा नाममेत्तेण ॥ १४७ ॥ बहुविहप ओयणेणं कुसग्गनयराओ जो जणो एंतो । सो सव्वो सुरसुंदरि ! तुह गुणनिवहं मह कहिंतो ॥ १४८ ॥
एवं सुरूवकलिया एवं पिउणो य वच्छला बाढं । एवं कलासु कुसला एवं दक्खिन्नदयजुत्ता ॥ १४९ ॥
एतावन्मात्रं भणित्वा शोकसमुद्भूतगुरुकमन्युवशा । स्थूलाश्रूणि मुञ्चती निभृतं रोदितुं प्रवृत्ता सा ॥ १४४ ॥
अत्रान्तरे राज्ञोऽर्धासनसङ्ख्या देव्या ।
कमलावत्या गृहीता रुदिती सा निजोत्सङ्गे ॥ १४५ ॥ भणिता वत्से ! मा रुदिहि न भवति द्वीपान्तरमिदं सुतनो ! | हस्तिनापुरं ह्येतदेष राजा अमरकेतुः ॥ १४६ ॥ कमलावत्यऽहमपि खलु, सहोदरो भवति तव पिता मम । वत्से ! त्वमपि अस्माकं श्रुतपूर्वा नाममात्रेण ॥ १४७ ॥ बहुविधप्रयोजनेन कुशाग्रनगरात् यो जनो एयात् । स सर्वः सुरसुन्दरि ! तव गुणनिवहं ममकथयेत् ॥ १४८ ॥ एवं सुरूपकलिता एवं पितुश्च वत्सला बाढम् । एवं कलासु कुशला एवं दाक्षिण्यदयायुक्ता ॥ १४९ ॥
१. मन्युः = संतापः ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
एकादशः परिच्छेदः
For Private & Personal Use Only
४४७ www.jainelibrary.org
