________________
उप्पायंतो पीडं मुणीण समसत्तुमित्तवग्गाणं । पाविट्ठ ! कत्थ वच्चसि दिट्ठीमग्गम्मि मह पडिओ ? ॥१२॥ एवं च मए भणिए भवणवई सो सुरो ससंभंतो । नट्ठो सहसा ताव य सुक्कज्झाणे पविट्ठस्स ॥ १३ ॥ मुणिणो मोहावगमा उप्पन्नं केवलं वरं नाणं । केवलिमहिमा विहिया तओ मए परमविणएणं ॥ १४ युग्मम् ॥ सोउं दुंदुहिसदं देवा मणुया य आगया बहवे ।। कहिओ तेसिं धम्मो केवलिणा मोक्खसुहहेऊ ॥ १५ ॥ पत्थावं लहिऊणं पुट्ठो सो केवली मए एवं । भयवं ! किं अवरद्धं इमस्स देवस्स तुम्हेहिं ॥ १६ ॥ जेणेसो पावमई जीवियंववरोवणम्मि उजुत्तो ? । तो भणइ मुणी निसुणसु जह वेरं आसि अन्न भवे ॥ १७ ॥ उत्पादयन् पीडां मुनीनां समशत्रुमित्रवर्गाणाम् । पापिष्ठ ! कुत्र व्रजसि दृष्टिमार्गे मम पतित: ? ॥ १२ ॥ . एवं च मयि भणिते भवनपतिः स सुरः ससंभ्रान्तः । नष्टः सहसा तावच्च शुक्लध्याने प्रविष्टस्य ॥ १३ ॥ मुने-र्मोहापगमादुत्पन्नं केवलं वरं ज्ञानम् । केवलिमहिमा विहितस्ततो मया परमविनयेन ॥ १४ ॥ युग्मम् । श्रुत्वा दुन्दुभिशब्दं देवा मनुजाश्चाऽऽगता बहवः । कथितस्तेभ्यो धर्मः केवलिना मोक्षसुखहेतुः ॥ १५ ॥ प्रस्तावं लब्ध्वा पृष्टस्स केवली मयैवम् । भगवन् ! किमपराद्धमस्य देवस्य युष्माभिः ॥ १६ ॥ येनैष पापमतिर्जीवितव्यपरोपणे उद्युक्तः ? । ततो भणति मुनि-र्निशृणु यथा वैरमासीदन्यभवे ॥ १७ ॥
१. ससंभ्रान्तः भयभीतः २. व्यपरोपणम्-नाशः ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
नवमः परिच्छेदः
३४१
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
