________________
जइ गब्भाओ पडता बालत्ते वावि जइ मया होंता ।। ता किं मज्झ निमित्ते होज्ज इमा आवया तुज्झ ? || १८ ॥ एसो मुहमहुरोवि हु परोप्परं अम्ह गरुयअणुराओ ।। गब्भोव्ववेसराए जाओ गरुआवयाहेऊ ॥ १९ ॥ इण्हि च तुमं सामिय ! कम्मं अवलंबिऊण थक्को सि । आवयनिवारणत्थं न चिंतसे किंचिवि उवायं ॥ २० ॥ तत्तो य मए भणियं मा सुंदरि ! कुणसु किंचिवि विसायं । अवियारिय कयकजं एरिसयं होइ नणु सुयणु ! ॥ २१ ॥ अप्पबलं च परबलं अणवेक्खिय आटवेइ जो कजं । अवमाणपाणनासं अवस्से सो पावए पुरिसो ॥ २२ ॥ नीईए वट्टमाणा मणुया न लहंति आवयानिवहं । सुयणु ! मए का नीई तुमं हरंतेण विहियत्ति ? ॥ २३ ॥
यदि गर्भतोऽपतिष्यत् बालत्वे वाऽपि यदि मृताऽभविष्यत् । तस्मात्किं मम निमित्ते भवेदियं आपत्तव ? ॥ १८ ॥ एष मुखमधुरोऽपि खलु परस्परमावयोर्गुरुकानुरागः । गर्भ इव वेसरीर्यां जातो गुरुकापद्धेतुः ॥ १९ ॥ इदानीं च त्वं स्वामिन् ! कर्मावलम्ब्य स्थितोऽसि । आपन्निवारणार्थं न चिन्तयसि किञ्चिदपि उपायम् ॥ २० ॥ ततश्च मया भणितं मा सुन्दरि ! कुरु किञ्चिदपि विषादम् । अविचार्य कृतकार्यमीदृशं भवति ननु सुतनो ! ॥ २१ ॥ आत्मबलञ्च परबलमनपेक्ष्याऽऽरभते यो कार्यम् । अपमानप्राणनाशमवश्यं स प्राप्नोति पुरुषः ॥ २२ ॥ नीतौ वर्तमाना मनुष्या न लभन्ते आपन्निवहम् । सुतनो ! मया का नीतिस्त्वां हरता विहितेति ? ॥ २३ ॥ १. मृता। २. आपत्। ३. वेसरी-अश्वतरी। ४. स्थितः । ५. अविचार्य।६. अनवेक्ष्य-अपलोध्य। ७. आढवेइ-आरभते । ८. अपमानं च प्राणनाशश्च तयोः समाहारः। ९. अवश्यम् ।
अष्टमः परिच्छेदः
३०० Jain Education International
सुरसुन्दरीचरित्रम् www.jainelibrary.org
For Private & Personal Use Only
